|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این اشعار به احساساتی عمیق و دردناک اشاره دارد. شاعر از داغی که یاد و خاطر محبوب بر دلش می‌گذارد سخن می‌گوید و آن را چون جواهر گرانبهایی توصیف می‌کند که در گنجینه نگهداری می‌شود. او همچنین به روزهای بدون محبوب اشاره می‌کند، زمانی که دیگران تنها به تماشای زیبایی‌ها می‌پردازند و خود در تشنگی و نیاز به محبوب باقی می‌مانند. در نهایت، شاعر به سختی‌های زندگی اشاره می‌کند و می‌گوید که زندگی همیشه هموار نیست و انسان‌ها برای راحتی خود نیاز به تکیه‌گاهی دارند.
هوش مصنوعی: عشق و آرزوی تو را بر دل من که خالی از کینه است قرار می‌دهند، مانند جواهری که ارزشمند است و در خزانه نگهداری می‌شود.
هوش مصنوعی: بدون تو، هر گروهی که آب بدهند از باغی پر از انسان‌های تشنه‌اند که بر روی ریگ‌های روان، دل خود را می‌گذارند.
هوش مصنوعی: سرنوشت مردم همیشه آسان نمی‌شود، همان‌طور که سختی بالش از موم نمی‌تواند به زیر سر یک آیینه بیفتد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.