|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به بیان احساسات عمیق خود می‌پردازد. او باده‌ای را که موجب نابودی‌اش شود، نمی‌پرستد و دور شمعی نمی‌چرخد که او را بسوزاند. او خود را چون خون منصور می‌داند و بر این باور است که بیداردلی‌اش باعث آن است که کسی نتواند او را در خواب نگه دارد. در نهایت، او می‌گوید که دلش مانند چمنی از خنده‌اش پر آب است و امیدوار است تا عواقب کارهایش موجب دردسرش نشود. این اشارات نشان‌دهندهٔ قدرت و تاثیر احساسات بر زندگی شاعر است.
هوش مصنوعی: من باده‌ای را ستایش نمی‌کنم که مرا خراب کند، و به دور شمع نمی‌گردم که مرا کباب کند.
هوش مصنوعی: من در جوش و خروش خود، خون منصور را دارم و بیداری من به خاطر این اشتیاق است. نمی‌گذارم که افسانه‌ها مرا غافل و خواب‌آلود کنند.
هوش مصنوعی: دل یک چمن از خوشحالی من به دریا درآمده است؛ آیا در روز حساب، گلابی که من به آن خندیدم، عذاب نخواهد دید؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.