گنجور

 
صائب تبریزی

دل چو آرایش مژگان تر خویش کند

داغ را آینه دار جگر خویش کند

می برد بخت به ظلمت کده هند مرا

تا چه خاک (سیه) آنجا به سر خویش کند

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode