|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این بیت به زیبایی و دل‌باختگی اشاره می‌کند. دل به آرایش مژگان خود می‌پردازد و داغ‌ها و رنج‌ها را به‌عنوان آینه‌ای از دردهای درونی خود نشان می‌دهد. همچنین، به سرنوشتی تاریک و نابسامان اشاره می‌کند که بخت او را به مکانی می‌برد که ممکن است در آنجا دچار ناامیدی و غم شود.
هوش مصنوعی: زمانی که دل از زیبایی مژگان محبوبش شاد می‌شود، آن احساس عمیق و داغی که در وجودش دارد برایش مانند آینه‌ای می‌گردد که نشان‌دهنده‌ی درد و عشقش است.
هوش مصنوعی: سرنوشت من را به جایی تاریک و ناشناخته در هند می‌برد، جایی که نمی‌دانم خاک سیاهی که بر سرم می‌ریزد چه سرنوشتی برایم رقم می‌زند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.