|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از گذر زمان و جوانی سخن می‌گوید و از احساساتش در دوران پیری lament می‌کند. او به کاستی‌هایی که در زندگی‌اش تجربه کرده، اشاره می‌کند و از نبود شوق و سرزندگی در جوانی، و همچنین احساس پشیمانی در زمان پیری صحبت می‌کند، در حالی که اکنون دیگر دندان‌هایش را ندارد و نمی‌تواند به خوبی از آنها دفاع کند. به طور کلی، شعر بازتابی از حسرت، پشیمانی و تغییرات زندگی است.
هوش مصنوعی: روزهای جوانی گذشت و دیگر اشتیاقی در وجودم باقی نمانده است. سر و صدای پرندگان در گلستان هم دیگر برایم جالب نیست.
هوش مصنوعی: در زمان پیری و پس از انجام کارهایی که در آن زمان باید به آنها فکر می‌کردم و از انجامشان پشیمانم، اکنون که دندان‌هایم بر اثر گذر زمان دیگر وجود ندارند، مجبورم به یادآوری آنها با حسرت بنشینم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
از پشیمانی سخن در عهد پیری می‌زنم
لب به دندان می‌گزم اکنون که دندانم نماند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.