از سیه‌بختی نگردد دیده گریان برق را
می‌شود ز ابرِ سیه آیینه رخشان برق را
پردهٔ ناموس نتواند حجابِ عشق شد
ابر چون پنهان کند در زیرِ دامان برق را؟
چرب‌نرمی می‌کند خصم سبکسر را دلیر
می‌شود سنگِ فسان ابرِ بهاران برق را
عاشقان را کثرتِ اغیار سدِّ راه نیست
جوشِ خار و خس نسازد تنگ میدان برق را
می‌تواند سوزِ دل را گریه هم تخفیف داد
آب بر آتش زند گر ابر و باران برق را
خار و خس را مویِ آتش دیده‌کردن سهل نیست
پیچ و خم باشد به جا در رشتهٔ جان برق را
نیست از بختِ سیه دل‌های روشن را ملال
هست در ابرِ ترشرو چهرهٔ خندان برق را
می‌کند گل، حسنِ شوخ از پردهٔ شرم و حیا
تیغ‌بازیهاست در ابرِ بهاران برق را
ای که پرسی چیست حالِ دل ترا در چنگِ عشق
گوی مومین چون بود در پیشِ چوگان برق را؟
حسن را پروای عاجز‌نالیِ عشاق نیست
دل نمی‌سوزد به فریادِ نیستان برق را
می‌نماید خویش را از زیر چادر حسنِ شوخ
ابر نتواند شدن مانع ز جولان برق را
برگرفت از لب مرا مُهرِ خموشی رازِ عشق
ابر صائب چون تواند کرد پنهان برق را؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به بیان احساسات عاشقانه و دردهای ناشی از عشق می‌پردازد. او از سیاهی و بدبختی می‌گوید که مانع از دیدن زیبایی‌ها نمی‌شود و برعکس، باعث درخشش بیشتر عشق می‌گردد. ابر، نماد موانع و حجاب‌هاست که نمی‌تواند زیبایی و درخشندگی عشق (برق) را پنهان کند. عشق واقعی همچنان در دل عاشقان زنده است و زیبایی و شوق را به رغم مشکلات و دردها نمایان می‌سازد. شاعر همچنین به قدرت عشق اشاره می‌کند که می‌تواند سنگینی دل را کمتر کند و هر مانع و دشواری را از بین ببرد. به طور کلی، اشعار نشان‌دهنده‌ی امید، زیبایی و سرزندگی عشق حتی در شرایط سخت و غم‌انگیز است.
هوش مصنوعی: از بدشانسی، چشم نمی‌تواند دیدن برق را که از ابرهای تیره می‌تابد، تجربه کند.
هوش مصنوعی: عشق نمی‌تواند زیر پوشش ناموس پنهان بماند، مانند ابر که نمی‌تواند برق را در زیر دامان خود مخفی کند.
هوش مصنوعی: در اینجا به توصیف حالتی می‌پردازد که در آن خصم یا دشمن، با نرمی و فریبایی خود را قوی و دلیر نشان می‌دهد. مانند بارانی بهاری که درخشندگی و زیبایی خود را به نمایش می‌گذارد و می‌تواند تأثیرگذار باشد. در واقع، این بیان به تضاد و تقابل میان ظواهر زیبا و واقعیت‌های پنهان اشاره دارد.
هوش مصنوعی: عاشقان به تنهایی نمی‌توانند از دیگران متاثر شوند و این درختان بی‌فایده و علف‌های هرز نمی‌توانند مانع پیشرفت آنها شوند. عشق واقعی را هیچ مانعی بازنمی‌دارد و درخشش نور آن همیشه پابرجاست.
هوش مصنوعی: توجه به احساسات عمیق و دردناک می‌تواند به کاهش شدت این احساسات کمک کند، درست مانند این که باران می‌تواند آتش را خاموش کند.
هوش مصنوعی: دیدن خار و خس در آتش آسان نیست، چرا که در این مسیر پیچ و خم‌هایی وجود دارد که جان را به چالش می‌کشد.
هوش مصنوعی: افراد با دل‌های روشن و خوشبین نباید از سرنوشت‌های ناخوشایند ناامید شوند؛ حتی در زمانی که آسمان تیره و ابری است، می‌توانند لبخندی همچون درخشش برق را حفظ کنند.
هوش مصنوعی: گل با زیبایی و طراوت خود، جلوه‌ای از شادابی و سرزندگی را در پرده‌ای از شرم و حیا به نمایش می‌گذارد. در این فصل بهار، حرکات و زیبایی‌های او به مانند جلب توجه برق در آسمان است.
هوش مصنوعی: ای کسی که از حال دل من می‌پرسی، در چنگال عشق، حال مومن مانند حال کسی است که در مسابقه چوگان با برق مواجه می‌شود.
هوش مصنوعی: حسن به درد و ناله‌ی عاشقان توجهی ندارد و دلش برای فریاد نیستان نمی‌سوزد.
هوش مصنوعی: ابرهای زیبا و بازیگوش، نمی‌توانند مانع از درخشش و تلاتو برق شوند. آنها با وجود چادر خود، نتوانند جلوی نمایان شدن زیبایی را بگیرند.
هوش مصنوعی: لب‌های من سکوتی را بر خود دارند که راز عشق را حفظ می‌کند. اما چگونه می‌تواند ابر، که در خود باران را پنهان کرده است، برق را مخفی کند؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.