از بدگهری می شکند گوهر رز را
در دل چه گره هاست ز زاهد بر رز را
حاشا که گذارد کرم ساقی کوثر
در گلشن فردوس ملامتگر رز را
یک دانه انگور به زاهد مچشانید
حیف است فکندن به وبال اختر رز را
ای شیشه می چند دهن بسته نشینی؟
با جام بکن عقد روان دختر رز را
صائب اگر از نشأه می چشم دهی آب
از آب گهر سبز نمایی سر رز را
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و لطافت گل رز و همچنین به ناپایداری دنیا اشاره دارد. شاعر از تداخل محبت و زیبایی‌های انسانی با زهد و قناعت می‌گوید و به این موضوع پرداخته که چگونه زیبایی می‌تواند تحت تأثیر قضاوت‌ها و محدودیت‌های زاهدانه قرار گیرد. از طرفی، شاعر با تأکید بر ارزش‌های انسانی و عشق، به دنبال آزادی از قید و بندهای ظاهری است. در نهایت، این شعر دعوت به تجربه زیبایی و معنا در زندگی و دوری از قضاوت‌های سخت و محدود کننده است.
هوش مصنوعی: از بداقبالی، زیبایی گل را در دل می‌شکند و در دل چه مشکلاتی از سوی زاهد درباره گل وجود دارد.
هوش مصنوعی: ساقی کوثر هرگز اجازه نمی‌دهد که کسی از گلشن بهشت، گل رز را سرزنش کند.
هوش مصنوعی: یک دانه انگور را به زاهد نشان می‌دهد و می‌گوید که حیف است این نعمت را دور بیندازیم و به خاطر تقدیر بد زندگی، از آن دست بکشیم.
هوش مصنوعی: ای شیشه، چرا ساکت و بی‌حرکت نشسته‌ای؟ چرا با جام، این دختر زیبا را به دست نمی‌گیری و به او عشق نمی‌ورزی؟
هوش مصنوعی: اگر از عالم نابودی چشم بپوشی، می‌توانی زیبایی‌های زندگی و رازهای حقیقت را مانند آب زلالی ببینی که سرخس را شاداب و سرزنده می‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.