تا کی به هر مشاهده از جا رود کسی؟
غافل شود ز حق به تماشا رود کسی
دامان خشک، موج ز دریا نمی برد
پاک از گنه چگونه ز دنیا رود کسی؟
دور حباب نیم نفس نیست بیشتر
از حرف پوچ بهر چه از جا رود کسی؟
چاکی که دست عشق زند بخیه گیر نیست
تا کی به چشم سوزن عیسی رود کسی؟
در پرده دل است تماشای هر دو کون
بیرون ز خود چرا به تماشا رود کسی؟
شبنم به آفتاب ز همت رسیده است
بی بال و پر چگونه به بالا رود کسی؟
هر جا شدیم مرکز چندین بلا شدیم
در قعر دل مگر چو سویدا رود کسی
دست از رکاب جذبه توفیق برمدار
آن راه نیست عشق که تنها رود کسی
در چشم این سیاه دلان نور شرم نیست
صائب مگر به دیده عنقا رود کسی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به تردید و پرسش‌هایی دربارهٔ مقصد و هدف زندگی می‌پردازد. شاعر از حالاتی سخن می‌گوید که انسان‌ها در جستجوی حقیقت و زیبایی‌های ظاهری هستند، اما در عمل از حق و حقیقت غافل می‌شوند. او به ناپایدار بودن زندگی، و خطرات ناشی از پیروی از ظواهر اشاره می‌کند. شاعر می‌پرسد چه کسی می‌تواند از گناهان خود پاک شود و چگونه می‌توان در دنیا به سیر و سفر پرداخت بی‌آنکه به حقیقت دست یافت. همچنین به عشق و چالش‌های آن اشاره می‌کند و می‌گوید عشق واقعی نیازمند تلاش و ثبات است.
اصل داستان این است که افرادی که تنها به تماشا و ظواهر می‌پردازند، نمی‌توانند به درک عمیق و حقیقت برسند. در نهایت، شاعر به انسان‌ها هشدار می‌دهد که باید در جستجوی معنا و حقیقت باشند و از غرور و غفلت بپرهیزند.
هوش مصنوعی: چقدر طول می‌کشد که کسی به خاطر هر دیدنی از جا برخیزد؟ آیا ممکن است کسی آن‌قدر غافل شود که به تماشای دنیا بپردازد و از حقیقت غافل بماند؟
هوش مصنوعی: اگر دامن خشک باشد، یعنی دریا نمی‌تواند آلودگی‌ها را از آن بزداید. پس چگونه می‌توان انتظار داشت که کسی از این دنیا پاک و بی‌گناه برود؟
هوش مصنوعی: زندگی و وجود انسان مانند حبابیست که با یک نفس کوچک به وجود می‌آید و به سرعت از بین می‌رود. بنابراین، چرا باید به حرف‌های بی‌معنا و پوچ اهمیت دهیم؟ برای چه کسی باید از دنیای خود خارج شود و به بیهودگی‌های زندگی بپردازد؟
هوش مصنوعی: عشقی که به دل کسی نفوذ کند، مانند دوخته‌ای نمی‌تواند باز شود و دیگران نمی‌توانند به راحتی درد و رنج آن را احساس کنند. پس، تا کی کسی می‌تواند به آسانی این زخم را درک کند و به آن حساس باشد؟
هوش مصنوعی: دل انسان مانند پرده‌ای است که در آن زیبایی‌ها و جذابیت‌های مختلفی وجود دارد. اما چرا فردی باید برای تماشا به بیرون از خود برود؛ در حالی که این زیبایی‌ها و جذابیت‌ها در درون خود او نهفته است؟
هوش مصنوعی: شبنم که به لطف آفتاب به وجود آمده است، بدون داشتن بال و پر چگونه می‌تواند به اوج برسد؟
هوش مصنوعی: هر جا که رفتیم، دچار مشکلات زیادی شدیم و در عمق دل تنها کسی که می‌تواند به ما کمک کند، شباهت به سویدا (موادی مانند ذغال) دارد.
هوش مصنوعی: در اینجا به ما می‌گوید که هرگز از کمک و حمایت عشق و موفقیت خود عقب نکشیم، زیرا این مسیر، مسیری است که تنها کسی می‌تواند در آن گام بردارد.
هوش مصنوعی: در نگاه این دل‌های سیاه‌کار، جایی برای نور و شرم نیست، مگر این‌که کسی به مانند پرنده‌ای نادر، به سوی آنها بیاید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تا چند از پی دل شیدا رود کسی
دنبال او نکوست که تنها رود کسی
مرهم‌طلب مباش چو داغی نسوختی
دست تهی چگونه به سودا رود کسی؟
کس بی‌طلب نرفته، اگر دیر، اگر حرم
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.