فروغ زندگانی برق شمشیرست پنداری
نفس عمر سبکرو را پر تیرست پنداری
چنان از موج رحمت شد زمین و آسمان خالی
که دریای سراب و ابر تصویرست پنداری
طراوت نیست چون گهواره در سیمای این طفلان
سپهر خشک یک پستان بی شیرست پنداری
به مشت خاک خود کامروز و فردا می برد بادش
چنان دلبستگی داری که اکسیرست پنداری
مرا از زندگانی سیر کرد از لقمه اول
طعام این خسیسان آب شمشیرست پنداری
سرآمد عمر و گامی طی نشد از وادی مطلب
به پایم این ره خوابیده زنجیرست پنداری
کمربسته است چون گل از پریشانی به خون من
حواس خمسه من پنجه شیرست پنداری
ز شان عشق، عاشق در نظرها شوکتی دارد
که نقش پای مجنون پنجه شیرست پنداری
چنان در رشته طول امل پیچیده ای صائب
که صحرای طلب را زلف شبگیرست پنداری
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی مفاهیم زندگی و گذران عمر می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویری استعاری، به زوال و بی‌ثباتی زندگی اشاره می‌کند و عمر را همچون یک شمشیر تند و در حال گذر می‌بیند. او به خشکی و خالی بودن زمین و آسمان اشاره می‌کند و از نداشتن طراوت و زندگی در دنیای بی‌رحم سخن می‌گوید. در ادامه، شاعر از دلبستگی به چیزهای مادی انتقاد می‌کند و نسبت به سیر شدن از لقمه‌های بی‌محتوا و خسیس زندگی‌اش گلایه می‌کند. او نیز درباره نرسیدن به هدف‌ها و آرزوها سخن می‌گوید و احساس خستگی و سردرگمی را در وجودش حس می‌کند. در نهایت، شاعر اهمیت عشق را یادآور می‌شود و به پیچیدگی امیدها و آرزوهایش اشاره می‌کند. کل شعر نشان‌دهنده دغدغه‌های انسانی است در مواجهه با زوال و جستجوی معنا در زندگی.
هوش مصنوعی: زندگی مانند درخشش یک شمشیر است و این تصور وجود دارد که نفس عمر به سرعت پر از تیرها و چالش‌هاست.
هوش مصنوعی: زمین و آسمان به قدری از نعمت و رحمت پر شده‌اند که انگار تنها دریا و ابر در ذهن انسان باقی مانده‌اند و همه چیز دیگر محو شده است.
هوش مصنوعی: این بیت به تصویر کشیدن حال و هوای کودکانی می‌پردازد که در دنیایی بی‌روح و خشک به سر می‌برند. به طور خاص، بیان می‌کند که زندگی و طراوتشان مانند گهواره‌ای خالی است و به نظر می‌رسد که دنیای اطرافشان بدون شیر و مواد مغذی لازم برای رشد و شکوفایی است. این تصویری از ناامیدی و فقدان حیات و نشاط در فضای آن‌هاست.
هوش مصنوعی: باد امروز و فردا خاک مرا می برد و تو چنان به آن دل بسته ای که گویی دارایی بسیار ارزشمندی است.
هوش مصنوعی: این دنیا به من خسته‌گی می‌دهد، چون از همان لقمه اول غذای این افراد زبون، حس می‌کنم که زندگی‌ام در خطر است.
هوش مصنوعی: عمرم به پایان رسید و هنوز هیچ قدمی در راه دست‌یابی به خواسته‌هایم برنداشته‌ام. به نظر می‌رسد این مسیر پر از موانع و زنجیرهایی است که مرا از پیشرفت باز می‌دارد.
هوش مصنوعی: شخصی که در حال مبارزه و تلاش است، مانند گلی محکم و مقاوم است. از وضعیت پریشان و دشوار خود به شدت تحت تأثیر قرار گرفته و حواس او به طور کامل درگیر این موضوع است، گویی که قدرت و شجاعت او مانند پنجه‌های یک شیر است.
هوش مصنوعی: عاشق به واسطه‌ی عشق، در نگاه دیگران قدرت و عظمت خاصی دارد که گویی ردپای مجنون به مانند نشان پنجه‌ی شیر در زمین باقی مانده است.
هوش مصنوعی: به قدری در آرزوها و خواسته‌هایم غرق شده‌ام که گویی بیابان جستجو، به زلف‌های شباهنگ می‌ماند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.