گنجور

 
صائب

غم حساب ندارم ز میْ‌پرستی‌ها

که نیست قابل تعبیر، خواب مستی‌ها

به قدر آنچه شوی پست، سربلند شوی

گرفته‌ایم عیار بلند و پستی‌ها

نسیم جاذبه‌ای پیش راه ما بفرست

که گشت سد ره ما غبار هستی‌ها

که می‌کند سر زلف حواس ما را جمع؟

به غیر بی‌خودی عشق و خواب مستی‌ها

بگیر سر خط عبرت ز قطع زلف ایاز

کشیده دار عنان درازدستی‌ها

به وصل او نرسیدم ز مفلسی صائب

سیاه در دو جهان روی تنگدستی‌ها!

 
 
 
غزل شمارهٔ ۶۷۲ به خوانش عندلیب
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
فعال یا غیرفعال‌سازی قفل متن روی خوانش من بخوانم