چاره از من می کند پرهیز از بیچارگی
غم به گرد من نمی گردد ز بی غمخوارگی
چاره این چاره جویان را مکرر کرده ام
امتحان از دردمندی ها همان بیچارگی
نیستم بر خاطر صحرا گران چون گردباد
کرده ام تا راست قامت، می برم آوارگی
گر نمی آری چراغی آه سردی هم بس است
پا مکش ای سنگدل از خاک ما یکبارگی
چاک تهمت بود اگر بر جامه یوسف گران
عاقبت شد شهپر پرواز کنعان، پارگی
ما عبث در زلف او دل بر اقامت بسته ایم
حاصل سنگ از فلاخن نیست جز آوارگی
روزی روشندلان دل خوردن است از آسمان
قسمت اخگر ز خاکستر بود دلخوارگی
عیبها را کیمیای فقر می سازد هنر
بر لباس تنگدستان پینه نبود پارگی
داشت صائب چاره جویی دربدر دایم مرا
پشت بر دیوار راحت دادم از بیچارگی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره درد و رنجهای زندگی و چارهجویی در مقابل بیچارگی است. شاعر از بیرحمی و غم در زندگی میگوید و بر این باور است که برای رهایی از مشکلات، باید از بیاحساسی و بیغمی پرهیز کرد. او بر این نکته تأکید دارد که فقر و تنگدستی میتوانند به هنری درونزاد تبدیل شوند. شاعر همچنین به بیفایده بودن برخی تلاشها در رفع مشکلات اشاره کرده و بیان میکند که باید واقعیتها را پذیرفت و به دنبال چارهای واقعی بود. در نهایت، شاعر از حالت آوارگی و سرخوردگی خود ابراز ندامت میکند و به جستجوی آرامش در زندگی میپردازد.
هوش مصنوعی: برای رهایی از درد و رنج، باید از وضعیت نابسامان و بیکسی دوری کرد؛ زیرا غم و ناراحتی به دور من نمیچرخد وقتی که کسی را در کنار خود دارم که از من حمایت میکند.
هوش مصنوعی: من بارها راهحلها را برای کسانی که در جستوجوی چاره هستند امتحان کردهام و در این فرآیند، دردها و رنجهای خود را احساس کردهام.
هوش مصنوعی: من در دل صحرا احساس سنگینی نمیکنم، چون مانند گردباد به راه خود ادامه میدهم و با قامت راست، آوارگی را تحمل میکنم.
هوش مصنوعی: اگر نمیتوانی روشنیای بیاوری، حداقل با آهی سرد ما را رها کن. ای سنگدل، از خاک ما به یکباره دور نشو.
هوش مصنوعی: اگر بر روی لباس یوسف که زیباییاش زبانزد بود، تهمت و عیبهای فراوانی میزدند، در نهایت این عیبها موجب شد که او به مقام و مرتبهای بلند برسد و بتواند بالهای پرواز و اوجگیری را پیدا کند.
هوش مصنوعی: ما بیدلیل در زلف او دل بستهایم؛ نتیجهی سنگ از پرتاپ کردن تنها آوارگی است.
هوش مصنوعی: روزی خیال روشندلان به دلخوری و ناراحتی تبدیل میشود، گویی از آسمان، بخشی از آتش زندگی آنها به خاکستر تبدیل شده است و این وضعیت برایشان ناگوار است.
هوش مصنوعی: فقر عیوب را به نقرهای تبدیل میکند و هنر کسانی که در تنگدستی زندگی میکنند، میتواند نقصهای ظاهری را پوشش دهد.
هوش مصنوعی: صائب به دنبال راه حلی بود، اما در این مسیر دائماً در حال سرگردانی بود. او در اثنای تلاشهایش، به ناچار به دیوار تکیه کرده و از ناتوانی خود به آرامش رسید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای ز عشقت عالمی را روی در آوارگی
دیدمت یکبار، از آن شد کار دل یکبارگی
مونسم شبهای تنهایی جز اندوه تو نیست
وای بر حال کسی کش غم کند غمخوارگی
ای طبیب دردمندان، رحمتی فرما، که من
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.