بیش ازین آتش مزن در عالم ای جان کسی
رحم کن بر تشنگان ای آب حیوان کسی
می زند بحر از لب خشک صدف موج سراب
چند خودداری کنی ای ابر نیسان کسی؟
چون کتان در هر قدم صد سینه چاک افتاده است
زیر پای خود ببین ای ماه تابان کسی
پیش ازان کز شکرستانت برآرد گرد مور
تلخکامان را بپرس ای شکرستان کسی
شد گلوی قمریان از اشک حسرت طوق دار
سرکشی تا چند ای سرو خرامان کسی؟
چند زخم از بخیه زنجیر تقاضا بگسلد؟
مهر بردار از لب خود ای نمکدان کسی
پیش ازان کز شرم خط بر رو گذاری آستین
عقده ای بگشا ز کار نابسامان کسی
دیده کنعانیان از انتظارت شد سفید
خیمه بیرون زن ز مصر ای ماه کنعان کسی
در بهاران خاطر بلبل بجو، تا در خزان
بینوایی کم کشی ای باغ و بستان کسی
دست تاراج خزان در آستین (تا) غنچه است
یاد کن ما را به برگی ای گلستان کسی
می تواند ملک عالم را به آسانی گرفت
لشکر دل گر بود صائب به فرمان کسی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر شاعر به توصیف احساسات و وضعیت انسانها در برابر مشکلات میپردازد. او از معشوق میخواهد که با رساندن آب و محبت به تشنهگان، آتش درد و رنج و حسرت را خاموش کند. شاعر با تصویرسازیهای زیبا، به اهمیت رحم و همدردی اشاره میکند و خواستار گشودن قفلهایی از مشکلات و ایجاد امید در دلهاست. او همچنین بر تلاش برای تغییر وضعیت نابسامان زندگی تأکید میکند و به واقعیتهای تلخی چون حسرت و شکیبایی در برابر سختیها اشاره دارد. در نهایت، شاعر از معشوق میخواهد که به یاری بیفتد و با خیال روشن، دلها را به آرامش برساند.
هوش مصنوعی: دیگر از آتش افروختن در این جهان دست بردار، ای جان. کمی به حال تشنگان رحم کن، ای آب حیات.
هوش مصنوعی: دریا با موجهایش از دهان صدف سر میزند؛ تا کی میخواهی خودت را کنترل کنی ای ابر فروردین؟ کسی به تو نیاز دارد.
هوش مصنوعی: با هر قدمی که برمیداری، مانند کتان که به راحتی از وسط میشکافد، دلها و جانهای بسیاری زیر پاهایت خرد و آسیب دیدهاند. ای ماه تابان، به این مسئله توجه کن.
هوش مصنوعی: قبل از اینکه از سرزمین شیرینی تو، زشتیها و تلخیها سربرآورند، از کسی که در این سرزمین است، بپرس.
هوش مصنوعی: گلوهای قمریان از اشکهای حسرت پر است و به خاطر سرکشی و نافرمانی به چه درد میافتند؟ ای سرو خرامان، تا کی باید در این حالت بمانی؟
هوش مصنوعی: چند زخم بر اثر فشار و سختی میتواند درمان شود؟ ای کسی که مثل نمکدان هستی، خندان و مهربان باش و از لبهای خود مهر رد کن.
هوش مصنوعی: قبل از اینکه به خاطر شرم، خطی بر چهره کسی بکشی، بهتر است که گرهای از کار ناآشفتۀ او باز کنی.
هوش مصنوعی: این بیت به تصویر کشیدن وضعیت افرادی است که در انتظار عشق و رویایی هستند. آنها به قدری منتظر ماندهاند که حالا چشمانشان به سفیدی خیمهای که نشانهای از امید است، روشن شده. شاعر از معشوق خود میخواهد که از سرزمین مصر خارج شود و به آنها ملحق شود؛ چرا که او مانند ماهی زیباست که روزها و شبها دلها را روشن میکند. به طور کلی، این بیت احساس انتظار و شوق را به تصویر میکشد.
هوش مصنوعی: در فصل بهار، بلبل به شادی و امید دل میتپد، اما در فصل پاییز، وقتی که غم و اندوه به سراغ باغ و بوستان میآید، تو باید بینقص و کامل باقی بمانی.
هوش مصنوعی: وقتی که پاییز به غنچههای جوان آسیب میزند، یاد ما را به خوبیهای زندگی ببرید، ای گلستان.
هوش مصنوعی: اگر دل انسان عاشق و سرشار از عشق باشد، میتواند به راحتی جهان را به تصرف خود درآورد؛ به شرطی که تحت فرمان فردی خاص باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گر چو شمع آتش برآید از گریبان کسی
به که باشد گردنش بی طوق فرمان کسی
معذرت خواهم، ندانم، یا کنم دعوای خون
گر رسد روز جزا دستم به دامان کسی
کو جنون تا پنجهام قید گریبان بگسلد؟
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.