مدان از بی نیازی طبع من گر سرکش افتاده
که از بی روغنی ها در چراغم آتش افتاده
نهان در پرده تزویر دارد درد ناکامی
به ظاهر می نماید رام، اما سرکش افتاده
نگه دارم به قد خم چسان عمر سبکرو را؟
سروکار خدنگم با کمان پرکش افتاده
مرو از ره به حسن باده لعلی که این گلگون
به ظاهر می نماید رام، اما سرکش افتاده
به مظلومان سرایت می کند فعل بد ظالم
که از بیداد شیران در نیستان آتش افتاده
مرا در بی قراری چون فلک معذور می دارد
نگاه هرکه بر رخساره آن مهوش افتاده
نیفتاده است بر خاک گلستان سایه اش صائب
ز بس نخل بلند قامت او سرکش افتاده
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات پیچیده و درونی شاعر می‌پردازد. شاعر از بی‌نیازی و در عین حال سرکشی طبع خود سخن می‌گوید و به نشانه‌هایی از ناکامی و دشواری‌های زندگی اشاره می‌کند. او با استفاده از تصاویری مثل چراغ و آتش به توصیف درونیات خود می‌پردازد و به تضادهای موجود در زندگی اشاره می‌کند. همچنین، او از اثرات منفی ظلم بر مظلومان صحبت می‌کند و احساساتش را در مواجهه با زیبارویی که به ظاهر آرام و دلنشین است، ولی در واقع سرکش و غیرقابل کنترل است، بیان می‌کند. در نهایت، شاعری که خود را در رنج و بی‌قراری می‌بیند، به آدمی اشاره می‌کند که حتی در اوج بلندی و زیبایی‌اش نمی‌تواند از مشکلات زندگی دور بماند.
هوش مصنوعی: به این معناست که قضاوت نکن از اینکه من به نظر بی‌نیاز می‌آیم و بیرونی سرکش و آرام نیستم، چون در واقع مانند چراغی هستم که بدون روغن مانده و آتش آن در حال سوختن است. این نشان می‌دهد که درون من آتش و احساسات شدید وجود دارد، حتی اگر به ظاهر آرام و بی‌نیاز به نظر برسم.
هوش مصنوعی: در پس نقاب فریب، احساس درد و شکست نهفته است. هرچند که به چشم می‌رسد آرام و بی‌خیال است، اما در واقع بسیار پرخاشگر و سرکش است.
هوش مصنوعی: چطور می‌توانم به قد و قامت کسی که زندگی‌اش سبک و بی‌خیال است، پایبند باشم؟ من در ارتباط با کسی هستم که از شلیک تیر، به زمین افتاده و دیگر توان ایستادن ندارد.
هوش مصنوعی: نرو به سمت زیبایی که از باده‌ی خوش‌رنگی می‌نوشد. این ظاهر زیبا ممکن است فریبنده به نظر برسد، اما در واقع درونش سرسخت و گردن‌کلفت است.
هوش مصنوعی: عمل نادرست ظالم به مظلومان آسیب می‌زند، مانند آتش که از بیداد و زورگویی شیران به نیستان می‌افتد و تأثیر می‌گذارد.
هوش مصنوعی: نگاه هر کس که به چهره آن معشوق خیره می‌شود، مرا در بی‌قراری‌ام چون آسمان توجیه می‌کند.
هوش مصنوعی: سایه صائب بر زمین گلستان نیفتاده است، چرا که به خاطر قامت بلند نخل‌های سرکش او، هرگز زیر سایه‌اش نمی‌رود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.