می گدازد شیشه دل را می رنگین حسن
دل ز ساغر می برد صهبای دل شیرین حسن
نوبهار خنده گل در گریبان بگذرد
عالم افروزی کند چون خنده رنگین حسن
خویش را در کوچه بند آستین می افکند
پنجه موسی ز شرم ساعد سیمین حسن
عشق را نتوان به رنگ و بو شکار خویش کرد
دست خالی آید از گلشن برون گلچین حسن
بلبلان را روی گرم گل نوا پرداز کرد
آتشین گفتار گردد عشق از تلقین حسن
بوی آن سیب زنخدان زنده دل دارد مرا
ورنه عاشق پروری کفرست در آیین حسن
از شبیخون هوس گلزار عصمت ایمن است
تا چراغ شرم سوزان است بر بالین حسن
صرصر بی اعتدالی در بهار عشق نیست
رنگ و بو هرگز نمی بازد گل (و) نسرین حسن
در تماشاخانه فردوس خون خود خورد
دیده هر کس که چون صائب بود گلچین حسن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی و جذابیت عشق و حسن می‌پردازد. شاعر با بیانی عمیق و احساسی، احساساتی مانند شگفتی و اشتیاق را نسبت به حسن به تصویر می‌کشد. او اعتراف می‌کند که عشق را نمی‌توان تنها با رنگ و بو توصیف کرد و اشاره می‌کند که زیبایی واقعی در عمق احساسات نهفته است. با تصاویری چون آتشین گفتار و خنده‌های رنگین، شاعر عشق را همچون گلی می‌داند که در دل می‌شکفد و دل را می‌لرزاند. در نهایت، او به این نکته می‌رسد که زیبایی و عشق در دنیا همچون گل‌های بهار همیشه زنده و پایدارند.
هوش مصنوعی: دل آدمی مثل شیشه است که تحت تأثیر زیبایی‌ها و جذابیت‌های عشق می‌سوزد و به رنگ می‌آید. همچنین، خوش‌عطر و شیرین بودن عشق مانند نوشیدنی‌ای است که از جام دل می‌ریزد و حالت خاصی به دل می‌بخشد.
هوش مصنوعی: بهار با خندیدن گل‌ها به زندگی تازه‌ای می‌افزاید و مانند لبخند زیبا و رنگارنگ خوشبختی، روشنایی و شادابی به عالم می‌بخشد.
هوش مصنوعی: در کوچه، وقتی که فردی خود را می‌پوشاند، از سر شرم دستش را به سمت آستینش می‌برد، گویی مانند موسی که تحت تاثیر احساساتش قرار گرفته است، نمی‌تواند زیبایی ظاهری را پنهان کند.
هوش مصنوعی: عشق را نمی‌توان با ظاهر و زینت‌های بیرونی به دست آورد. کسی که بدون درک واقعی وارد می‌شود، نمی‌تواند از زیبایی‌ها بهره‌برداری کند.
هوش مصنوعی: پرندگان عاشق با نغمه‌های دل‌انگیز خود بر روی گل‌ها آواز می‌خوانند و این شعر نشان‌دهنده‌ی این است که عشق به واسطه زیبایی و جذابیتِ واقعی ایجاد می‌شود.
هوش مصنوعی: بویی که از آن سیب زنخدان می‌آید، دل مرا زنده و شاداب می‌کند. اگر این بوی دلپذیر نبود، عشق ورزیدن به زیبایی‌ها در واقع چیزی جز نیرنگ نیست.
هوش مصنوعی: تا زمانی که چراغ شرم بر سر بستر زیبایی روشن است، باغ امن و آرامش از هوس‌ها مصون است.
هوش مصنوعی: در فصل بهار عشق، طوفان‌های شدید و ناپایدار وجود ندارد. هرگز گل و نسرین عطر و زیبایی خود را از دست نمی‌دهند.
هوش مصنوعی: در باغ بهشت، هر کسی که به تماشای زیبایی‌های عشق نشسته، مثل صائب که شاعر معروفی است، باید در غم و اندوه خود غرق شود و گریه کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.