کام دل ازان غنچه مستور گرفتیم
صد تنگ شکر از دهن مور گرفتیم
آخر ز بیابان جنون سر بدر آورد
هر چند عنان دل پرشور گرفتیم
بردیم ز خط راه به آن کان ملاحت
این چاشنی از نشتر زنبور گرفتیم
از ناله شبگیر رسیدیم به منزل
ما دزد خود آخر شب دیجور گرفتیم
رفتیم به صحرای شکر خیز قناعت
صد تنگ شکر از دهن مور گرفتیم
صائب ز گریبان قلم سر بدر آورد
هر چند که خود را ز سخن دور گرفتیم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از تجربهها و احساسات مختلفی سخن میگوید. او از غنچهای که نمایانده عشق و زیبایی است صحبت میکند و از لذتهای کوچک، مانند شکر، که از زندگی میگیرد. همچنین به جنون و شور دل اشاره میکند و به سفر به دنیای زیباییها و لذتها میپردازد. شاعر در نهایت به جدایی از سخن و بیان احساسات خود نیز اشاره دارد، اما با این حال، همواره جستجوی زیبایی و خوشی در زندگی را ادامه میدهد.
هوش مصنوعی: ما از غنچهی پنهان، آرزوی دل را برآورده کردیم و صد ظرف شکر را از دهان مور جمعآوری کردیم.
هوش مصنوعی: در نهایت، از بیابانهای گمراهی و دیوانگی خارج شدیم، هرچند که مهار دل پرهیجانمان را در دست گرفتیم.
هوش مصنوعی: ما از مسیر خود خارج شدیم و به جایی رسیدیم که زیبایی و جذابیت خاصی دارد. این طعم دلپذیر را از نیش زنبور به دست آوردیم.
هوش مصنوعی: ما از نالهی صبح زود به خانه رسیدیم و دزد را که آخر شب به خانهام آمده بود، گرفتم.
هوش مصنوعی: به صحراهای پر از نعمت رفتیم و از قناعت، صد دانه شکر به اندازه خَمی در دهان یک مور برداشتیم.
هوش مصنوعی: صائب با اندیشه و قلم خود، هرچند که فاصلهای از سخن و بیان داشته باشد، توانسته است احساسات و افکار عمیقش را بروز دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
نبض دل شوریده رنجور گرفتیم
و ایمن ز هوا و هوسش دور گرفتیم
زین خانه ویرانه چو شد سرد دل ما
ما راه در آن خانه معمور گرفتیم
گر راه دراز است، چه اندیشه که پنهان
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.