ما همچو غنچه سر به گریبان کشیده ایم
گوی مراد در خم چوگان کشیده ایم
خون همچو نافه در تن ما مشک می شود
تا دست خود ز نعمت الوان کشیده ایم
شیرین شده است تا چو گهر استخوان ما
بسیار تلخ و شور ز عمان کشیده ایم
رنجیده ایم اگر ز وطن حق به دست ماست
آنها که ما ز سیلی اخوان کشیده ایم
گشته است توتیای قلم استخوان ما
از بس که بار منت احسان کشیده ایم
از موجه سراب درین دشت آتشین
بسیار ناز چشمه حیوان کشیده ایم
خود را ز مکردوست نمایان روزگار
گاهی به چاه و گاه به زندان کشیده ایم
چون مور خاکسار ز گفتار شکرین
خود را به روی دست سلیمان کشیده ایم
تا چشم ما به دولت بیدار وا شده است
یک عمر مشق خواب پریشان کشیده ایم
ما پرده ها ز آبله پای خود ز رشک
بر روی خارهای مغیلان کشیده ایم
صائب ز سیل حادثه از جا نمی رویم
ما پای خود چو کوه به دامان کشیده ایم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر احساسات و معضلات خود را در زندگی بیان میکند. او به غنچهای اشاره دارد که سر در گریبان کشیده و به تنگناهای زندگی و ناملایمات آن میپردازد. مراد و آرزوهایش را در خم چوگان زندگانی گم کرده و به تلخیهای زندگی اشاره میکند. خون و رنجها را به غنایلی همچون مشک تشبیه کرده و از رنجهایی که از وطن کشیده و بار منت دیگران را بر دوش خود حس میکند، سخن میگوید. شاعر خود را در میان مشکلات، همچون موری خاکسار، میبیند که به دنبال شادی و زندگی بهتر است و در نهایت بر پایداری و ایستادگی خود تأکید میکند. او بر این باور است که به رغم همه ناملایمات، همچنان استوار و مقاوم باقی مانده است.
هوش مصنوعی: ما مانند گلبرگهایی که سرشان را به درون خم کردهاند، در خود فرو رفتهایم و به دنبال خواستهمان هستیم که در دنیای پرفراز و نشیب زندگی گم شده است.
هوش مصنوعی: خون ما به مانند عطر مشک در بدنمان پخش میشود، به خاطر اینکه دستانمان را از نعمتهای گوناگون خالی کردهایم.
هوش مصنوعی: بسیاری از تلخیها و سختیهای زندگی ما را به انسانهای شیرینی تبدیل کرده است؛ همانطور که مروارید از دل صدف به وجود میآید، ما نیز از ناامیدیها و تلخیها به شیرینی و زیبایی دست یافتهایم.
هوش مصنوعی: ما از وطن رنجیدهایم، اما حق با ماست. افرادی که ما از سیلیهایی که برادرانمان زدهاند، آسیب دیدهایم.
هوش مصنوعی: به دلیل تحمل زیاد زحمت و بار لطف دیگران، حالا قلم ما همچون دارویی قوی شده است.
هوش مصنوعی: در این دشت گرم و سوزان، ما به شدت به چشمهای که از دور نمایان است و در واقع سراب است، نظر داریم و از آن زیباییهایش لذت میبریم.
هوش مصنوعی: ما در دوران زندگی خود گاهی به مشکلات عمیق و چالشهای سختی دچار شدهایم، مانند افتادن به چاه یا گرفتار شدن در زندان، و این نشاندهنده سختیهایی است که با آنها روبهرو بودهایم.
هوش مصنوعی: ما مانند موری که خاکی و کوچکند، با سخنان شیرین خود را به مقام سلیمان رساندهایم.
هوش مصنوعی: تا وقتی که چشمان ما به خوشبختی و موفقیت بیدار شده، یک عمر تلاش کردهایم که خوابهای نامنظم و نگرانکننده را تحمل کنیم.
هوش مصنوعی: ما به خاطر حس حسد بر روی خارهای مغیلان، پردههایی از آبله پای خود را کشیدهایم.
هوش مصنوعی: ما در برابر فشار و مشکلات ناگهانی کوچک نمیشویم و از جای خود تکان نمیخوریم. مثل کوه که پایش را محکم به زمین بسته، ما هم استوار و ثابتقدم هستیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.