خرسند با هزار تمنی نشسته ایم
با صد هزار درد تسلی نشسته ایم
از بادبان باد مرادیم بی نیاز
کشتی به خشک بسته تسلی نشسته ایم
بر آشیان ما نبود دست سنگ را
بر شاخسار سد ره و طوبی نشسته ایم
دامن ز خارزار تعلق کشیده ایم
بر مسند تجرد عیس نشسته ایم
از بخت تیره روز نداریم شکوه ای
زیر سیاه خیمه لیلی نشسته ایم
چون طفل شوخ، پیش ادیب بهانه جو
آماده تپانچه و سیلی نشسته ایم
از ترس خلق در دهن شیر رفته ایم
مجنون صفت به دامن وادی نشسته ایم
محتاج دستگیری طفلان ناقصیم
بر رهگذر چون مردم اعمی نشسته ایم
ما سایه پرور شجر طور نیستیم
در آفتاب روی تجلی نشسته ایم
ای ناخدا ز مصلحت ما بشوی دست
ما با خدای خویش به کشتی نشسته ایم
پروانه داغ شو که به این بخت خواب دوست
با شمع تا به صبح به دعوی نشسته ایم
صائب میان مردم عالم کمال ما
این بس که کم به مردم دنیی نشسته ایم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس عمیق فراق و انتظار شاعر است. شاعر با وجود زخمهای روحی و دردهای بسیار، در وضعیتی که به نظر میرسد امیدی به بهبود نباشد، به آرامش و تسلی درونی دست یافته است. او به تصویر کشتی نشستهای اشاره میکند که به خشکی بسته شده و از بادبان و جهت خارج شده، نیازی به خواستهها و آرزوها ندارد. شاعر به محدودیتهای خود و دسترسیاش به خداوند اشاره میکند و از بخت تیره خود شکایت ندارد. در نهایت، او با تاکید بر اینکه تنها با خداوند در ارتباط است، از ناخدای زندگی میخواهد که به مصلحت او دست نزند، زیرا او خود را در کنار خداوند مییابد. این شعر بیانگر پیوند عمیق انسان با الهی و جستجوی حقیقت در دنیایی پر از مشکلات است.
هوش مصنوعی: راضی و خوشحال به نظر میرسیم، اما در دل هزار آرزو داریم و با وجود صدها درد و رنج، همچنان در حال آرامش و تسلی گرفتن هستیم.
هوش مصنوعی: ما با نیروی باد به هدفمان دست یافتهایم و دیگر نیازی به بادبان نداریم؛ مانند کشتیای که به خشکی رسیده و در آرامش نشسته است.
هوش مصنوعی: در لانه ما نشانهای از سختی و مشکلات وجود ندارد، بلکه در عوض درختان با شکوفههای زیبا رشد کردهاند و ما در آرامش و زیبایی به سر میبریم.
هوش مصنوعی: ما از دامن thorny عشق و وابستگی جدا شدهایم و اکنون در مقام و حالت پاکی و بینیازی قرار داریم.
هوش مصنوعی: ما از سرنوشتمان شکایتی نداریم، حتی اگر در سختی و تنگدستی زیر سایه خیمه لیلی زندگی کنیم.
هوش مصنوعی: ما مانند کودک بازیگوشی هستیم که به دنبال بهانهای از استاد خود میگردد، در حالی که آمادهایم تا با تپانچه و سیلی در پاسخ به اشتباهات خود مواجه شویم.
هوش مصنوعی: ما به خاطر نگرانی از نظر مردم، مانند مجنون در دل شیر پنهان شدهایم و در دامن عشق و دیوانگی نشستهایم.
هوش مصنوعی: ما به کمک و حمایت نیاز داریم و مانند افرادی که در مسیر راه نشستهاند و نابینا هستند، در زندگی خود در انتظار یاری دیگران هستیم.
هوش مصنوعی: ما مانند سایه درختی که در کوه طور است، نیستیم؛ بلکه در نور و روشنی بر بستر تجلی و ظهور نشستهایم.
هوش مصنوعی: ای ناخدا، به خاطر مصلحت ما از مسئولیت خود دست بردار. ما خود با خداوندمان در کشتی نشستهایم.
هوش مصنوعی: عشق و دلدادگی خود را به شدت احساس کن، زیرا ما تا صبح در حال جدل و سخن گویی با شمع در خواب زیبای معشوقهمان هستیم.
هوش مصنوعی: صائب میگوید که در بین مردم دنیا، تنها کافی است که ما کمتر در کنار آنها باشیم تا نشانه ای از کمال ما باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.