خندان به زیر تیغ تغافل نشسته ایم
در خارزار بر ورق گل نشسته ایم
از انفعال،خار بیابان وحشتیم
چون خار اگر چه در قدم گل نشسته ایم
زیر سپهر پای به دامن کشیده ایم
در فصل نوبهار ته پل نشسته ایم
چون نوبهار جلوه ما یک دو هفته است
بر دامن گل و پر بلبل نشسته ایم
چون شبنم گداخته بر روی دست گل
آماده هزار تزلزل نشسته ایم
از شرم ناکسی جگر خویش می خوریم
بر شاخ گل اگر چه چو بلبل نشسته ایم
از چشم نرم خلق ز بس زخم خورده ایم
بر روی برگ گل به تأمل نشسته ایم
صائب ز فکر زلف پریشان آن نگار
آشفته تر ز طره سنبل نشسته ایم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف حال و احساسات شاعری می‌پردازد که در میان زیبایی‌ها و ظرافت‌های طبیعت نشسته است، اما در درونش، احساس ناامیدی و غم وجود دارد. او به گل‌هایی که در خارزار قرار دارند اشاره می‌کند و از زندگی در دشواری‌ها و رنج‌ها صحبت می‌کند. شاعر با تصویرسازی زیبا از نوبهار و بلبل، به تضاد بین زیبایی ظاهری و درد درونی اشاره دارد. او از شرم و زخم‌هایی که در اثر ناامیدی و ناکامی‌های زندگی خورده صحبت می‌کند و در نهایت به احساس آشفتگی ناشی از عشق و غم و اندوه اشاره دارد.
هوش مصنوعی: ما با لبخند در زیر تیغ بی‌تفاوتی نشسته‌ایم و در میان خارزار، بر روی گل‌های زیبا استراحت می‌کنیم.
هوش مصنوعی: ما از بی‌تحرکی و حالت انفعالی خود مثل خاری در بیابان می‌ترسیم، هرچند که در کنار گل‌ها و زیبایی‌ها قرار داریم.
هوش مصنوعی: در زیر آسمان، پاهایمان را به زمین چسبانده‌ایم و در فصل بهار، در جایی پایین پل نشسته‌ایم.
هوش مصنوعی: درختان شکوفه زده و گل‌ها در بهار زیبایی خود را به نمایش گذاشته‌اند و ما نیز در کنار بلبل‌ها و گل‌ها، از این لحظات دل‌انگیز لذت می‌بریم.
هوش مصنوعی: ما مانند شبنم ذوب شده‌ایم که بر روی گل نشسته و در برابر هزاران لرزش و تغییرات آماده‌ایم.
هوش مصنوعی: ما از احساس ناتوانی و شرم، دل خود را می‌خوردیم؛ هرچند بر شاخه گل نشسته‌ایم و مانند بلبل باید شاد و سرخوش باشیم.
هوش مصنوعی: ما به خاطر زخم‌هایی که از نگاه‌های نرم و محبت‌آمیز مردم خورده‌ایم، به آرامی و با دقت بر روی گل‌برگی نشسته‌ایم.
هوش مصنوعی: به خاطر فکر زلف آشفته آن معشوق، خودم هم بیشتر از طره سنبل در هم و برهم هستم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
طومار عمر طی شد و غافل نشسته ایم
در راه آرمیده چو منزل نشسته ایم
بالین ز تیغ کرده و آسوده خفته ایم
بر موج تکیه کرده و غافل نشسته ایم
موج وحباب تاج و کمر از محیط یافت
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.