چو گل به ظاهر اگر خنده در دهان داریم
به دیده خار ز اندیشه خزان داریم
جگر شکاف محیط است چون عصای کلیم
ز آه تیر خدنگی که در کمان داریم
شکسته رنگی ما نامه ای است واکرده
چگونه درد دل خویش را نهان داریم؟
همان به بال و پر خود چو تیر می لرزیم
اگر چه قوت پرواز از کمان داریم
بری ز پرورش ما نخورد در همه عمر
چو سرو و بید خجالت ز باغبان داریم
اگر چه بی ثمر افتاده ایم خوش وقتیم
که همچو سرو دل جمعی از خزان داریم
ز اعتبارشود بیش خاکساری ما
که ما به صدر همان جا در آستان داریم
ازان جو شمع ز ما روشن است محفلها
که هر چه در دل ما هست بر زبان داریم
عجب که محو شود یاد ما ز خاطرها
چو صبح حق نفس بر جهانیان داریم
فغان ز داغ غریبی برشته تر گردد
علاقه ما به قفس بیش از آشیان داریم
سگ در تو ز رزق هماست مستغنی
و گرنه ما هم یک مشت استخوان داریم
همین ز گرد یتیمی است چون گهر صائب
کناره ای که درین بحر بیکران داریم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف احساسات و تناقضهای درونی انسان میپردازد. شاعر به ظاهر خوشحال و خندان است، اما در دل خود داغ و درد دارد. او به شکلی استعاری از «خار» و «خزان» صحبت میکند تا نشان دهد که در کنار زیباییها، غمهایی نیز وجود دارد. سروده اشاره میکند که زندگیاش بهظاهر بیثمر مانده، ولی در عین حال به خود امید و دلخوشی دارد. شاعر به احساس یتیمی و غربت نیز اشاره کرده و بیان میکند که با وجود مشکلات، ارزشها و زیباییهای خاصی را در زندگیاش تجربه میکند. او در نهایت به این نکته اشاره میکند که حتی در شرایط دشوار، انسانها باید از وجود خود و یادشان در دل دیگران احساس رضایت کنند.
هوش مصنوعی: اگرچه به ظاهر همچون گل میخندیم و شاد به نظر میرسیم، اما در درون، مانند خاری از اندیشههای تلخ و غمناک رنج میبریم.
هوش مصنوعی: دریای دل به عمق و وسعت خود مانند عصای حضرت موسی است و این نشان از قدرت و استحکام آن دارد، چون تیر انداخته شدهای که در کمان داریم، باعث میشود که آن احساسات و غمها به وضوح در دل بوجود بیاید.
هوش مصنوعی: رنگ شکسته ما مانند نامهای است که باز شده و نشان میدهد چگونه میتوانیم درد و رنجهای خود را پنهان کنیم؟
هوش مصنوعی: ما مانند تیر از بال و پر خود میلرزیم، هرچند که توانایی پرواز را داریم.
هوش مصنوعی: در تمام عمر مانند درختان سرو و بید، بدون اینکه به کسی مدیون باشیم، رشد کردهایم و از پرورش دیگران بینیازیم. اما به هر حال از باغبان، که همان کسی است که ما را پرورش داده، شرمندهایم.
هوش مصنوعی: هرچند که به نتیجه نرسیدهایم، خوشحالیم که مانند درخت سرو، در جمع دوستان در میان سختیها و چالشها قرار داریم.
هوش مصنوعی: این شعر به این معنی است که احترام و تواضع ما باعث ارزش و اعتبار بیشتر ما میشود، زیرا ما در جایی بلند و باارزش قرار داریم.
هوش مصنوعی: محفلها به خاطر نور شمع ما روشن است و هر چیزی که در دل داریم را به زبان میآوریم.
هوش مصنوعی: عجیب است که یاد ما از ذهنها پاک شود، در حالی که نفس حق را بر جهانیان داریم.
هوش مصنوعی: ناله و افسوس ما از غم دوری، بیشتر میشود و دلبستگی ما به قفس از علاقه به آشیانه بیشتر است.
هوش مصنوعی: سگ تو به خاطر غذایی که دارد، بینیاز و راضی است، و اگر غیر از این بود، ما هم چیزی بیشتر از یک مشت استخوان برای او نداریم.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که ما به دلیل یتیمی و جدایی از کسانی که دوستشان داریم، در دریاچه وسیع زندگیمان، گوهری را پیدا کردهایم که نشانه ارزش و زیبایی ماست. به نوعی، میتوان گفت که این جدایی و سختیها باعث شدهاند که به گنجینهای از احساسات و تجربیات باارزش دست پیدا کنیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
اگر چه ما نه خروس و نه ماکیان داریم
ز بیضه سر کن و بنگر که ما کیان داریم
به آفتاب حقایق به هر سحر گوییم
تو جمله جانی و ما از تو نیم جان داریم
گر از صفات تو نتوان نشان نمود ولی
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.