گوش ناز تو به فریاد حزین می مالم
تا جبین هوس خود به زمین می مالم
با لب تازه خطش چند سیاهی بزند
چهره آب خضر را به زمین می مالم
روی بر پای تو می مالم و می مالم چشم
کاین منم بر کف پای تو جبین می مالم
منم آن جور وطن دیده که از ذوق سفر
رو به دیوار و در خانه زین می مالم
بال بر هم زدنم در قفس از شادی نیست
دست بردست ز افسوس چنین می مالم
روزگاری است که مشاطه فکرم صائب
رنگ بر چهره معنی نمکین می مالم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر با بیان احساسات عمیق و اندوه خود، به توصیف رابطهاش با معشوق میپردازد. او به گوش معشوق نالههای حزنآلودش را میمالد و از آرزوهایش سخن میگوید. شاعر از چهره معشوق و تأثیر آن بر خودش حرف میزند و ابراز میکند که چقدر تحت تأثیر اوست. او احساس میکند که در قفس است و از شادی بیبهره، بلکه به افسوس و اندوه گرفتار شده است. در نهایت، او به نقش افکار و ویژگیهای ذهنیاش اشاره میکند که در دنیای معنایی خود تأثیری عمیق دارند.
هوش مصنوعی: به خاطر صدای غمانگیز تو، به آرامی بر پوست خود میمالم و احساس نیاز و خواستهام را بر زمین میکوبم.
هوش مصنوعی: اگر لب تازهای را به سیاهی خط بکشم، چهره آب خضر را روی زمین میمالم.
هوش مصنوعی: من سرم را به پای تو میسایم و چشمانم را میمالم، چون اینجا من هستم که پیشانیام را بر کف پای تو میگذارم.
هوش مصنوعی: من کسی هستم که به خاطر لذت سفر، به دیوار و در خانهام میزنم و حس میکنم که در وطن خودم قرار دارم.
هوش مصنوعی: پرهایم را در قفس نمیزنم از خوشحالی، بلکه از اندوه و افسوس است که این گونه خود را میمالم.
هوش مصنوعی: این روزها به گونهای است که زیباییهای فکر و اندیشهام را با رنگ و لعابی دلپذیر به نمایش میگذارم و آنها را به زیبایی جلوه میدهم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.