زیر سقف چرخ بیدردانه پا افشرده ایم
سیل بی زنهار ما در خانه پا افشرده ایم
بر در هرکس نمی ساییم رخ چون آفتاب
گنج سان در گوشه ویرانه پا افشرده ایم
چون گل پیمانه هردم بر سر دستی نه ایم
چون خم می در دل میخانه پا افشرده ایم
کوچه گرد آستین چون اشک حسرت نیستیم
همچو مژگان بر در یک خانه پا افشرده ایم
صد کبورت گر فرستد کعبه، بالین نشکنیم
ما و بت یک روز در بتخانه پا افشرده ایم
شکوه زلف از زبان ما نمی آید برون
زیر دست انداز او چون شانه پا افشرده ایم
گر سر ما بگذرد چون خوشه از گردون، رواست
در زمین قابلی چون دانه پا افشرده ایم
چون خمار می به طرف باغ زور آورده است
بر گلوی تاک بیرحمانه پا افشرده ایم
ریشه در فولاد جوهر اینقدر محکم نکرد
زیر تیغ او عجب مردانه پا افشرده ایم
خال او صائب هزاران مور دل پامال کرد
ما عبث در بردن این دانه پا افشرده ایم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به تصویر کشیدن احساسات و تجربیات عمیق انسانی پرداخته است. او به زندگی پر از درد و رنج و همچنین به عشق و وابستگی اشاره می‌کند. شخصیت‌های شعر در حالت تسلیم و تحمل قرار دارند و احساس می‌کنند که زندگی به آنها بی‌رحم است. شاعر با استفاده از تصاویری چون "زیر سقف چرخ" و "پا افشرده‌ایم" به نوعی از وجود خود در این دنیای سخت و پرچالش سخن می‌گوید و نشان می‌دهد که چگونه در مواجهه با مشکلات و بی‌عدالتی‌ها همچنان مقاومت می‌کنند. او به زیبایی‌های عشق و یاد عشق‌ورزی اشاره می‌کند، اگرچه آکنده از شوق و حسرت است. در نهایت، شاعر به قدرت و استقامت در برابر دردها و چالش‌ها تأکید می‌کند.
هوش مصنوعی: ما در زیر آسمان بی‌رحم زندگی می‌کنیم و با تمام وجود در برابر مشکلات ایستاده‌ایم. طوفان‌های سخت و خطرناک در خانه‌امان جاگیر شده‌اند و ما همچنان استوار و مقاوم ایستاده‌ایم.
هوش مصنوعی: ما در برابر هر کسی خود را به نمایش نمی‌گذاریم، مانند آفتابی که در گوشه ویرانه‌ای از خودش نور می‌افشاند و کم‌کم در خفا و دور از دید دیگران می‌درخشد.
هوش مصنوعی: هر لحظه مانند گلی که در دستان کسی باشد، از خود بی‌خبر نیستیم. ما در دل میخانه، با تمام وجود غرق در حال و هوای خود هستیم و به اوج زیبایی‌ها دست یافته‌ایم.
هوش مصنوعی: ما در کوچه‌ها مانند اشک‌های حسرت نیستیم، بلکه همچون مژگان که در آستانه یک خانه فشرده شده‌اند، در انتظار ایستاده‌ایم.
هوش مصنوعی: اگر صد کبوتر هم به کعبه فرستاده شود، ما اینجا بر روی بالین نمی‌شکنیم و یک روز در خانه بت، پای خود را گذاشته‌ایم.
هوش مصنوعی: ما نمی‌توانیم زیبایی و شکوه زلف معشوق را به خوبی بیان کنیم، چرا که تحت تأثیر دست‌افشانی و زیبایی او، آن‌قدر در عشق او غرق شده‌ایم که هیچ کلامی برای گفتن نداریم.
هوش مصنوعی: اگر سر ما از دنیا بگذرد و مانند خوشه‌ای از میوه جدا شود، این طبیعی است که در زمین موجودی با ارزشی همچون دانه‌ای که زیر پا فشار داده شده، باشیم.
هوش مصنوعی: ما به شدت بر تاک‌ها فشار می‌آوریم، زیرا همانند حالتی مستی، در باغی که میوه‌ها را به خود جذب کرده، به سر می‌بریم.
هوش مصنوعی: ریشه در فولاد نشان‌دهنده‌ی استحکام و قدرتی است که با وجود فشارها و چالش‌ها، محکم و پابرجا باقی مانده‌ایم. زیر فشار و دشواری‌ها، به استقامت و ایستادگی خود ادامه داده و عزم راسخ‌تری پیدا کرده‌ایم.
هوش مصنوعی: خال او باعث شده است که هزاران دل شکسته شوند و ما به طور بیهوده تلاش می‌کنیم که این دانه را برداریم، در حالی که پای خود را روی آن فشار داده‌ایم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.