هرکه گردید ز عبرت به تماشا قانع
به کف پوچ شد از گوهر دریا قانع
زود عاجز شود از دیدن یوسف، چشمی
که به دیدار نگردد چو زلیخا قانع
نتوان کرد به دیوار هوس را خرسند
طفل از باغ نگردد به تماشا قانع
خاک در کاسه چشمی که ز کوته نظری
به نظر بازی آهوست زلیلی قانع
هر زمان روی سخن در دگری نتوان کرد
طوطی ماست به یک آینه سیما قانع
با کلام شکرین شکوه مکن ازتلخی
کز شکر شد به سخن طوطی گویاقانع
هر سحر سرزند ازمشرق دیگر خورشید
چون به یک سینه شود داغ تو تنها قانع؟
هرکه با وسعت مشرب طرف زهد گرفت
به کف خاک شداز دامن صحرا قانع
جای رحم است برآن فاخته کوته بین
که به یک سرو شد از عالم بالاقانع
بی نیاز ازدر ابنای زمان شد صائب
شد فقیری که به دریوزه دلها قانع
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به نقد افرادی می‌پردازد که به زندگانی سطحی و محدود خود قانع شده‌اند و از عمق زیبایی‌ها و تجربیات زندگی غافلند. شاعر به این نکته اشاره می‌کند که کسی که به دیدار حقایق و زیبایی‌های عمیق نپردازد، همانند زنی است که فقط از دور به زیبایی یوسف نگاه می‌کند و هرگز به عمق عشق و معرفت نمی‌رسد. او به نیاز انسان به تجربه و بینش عمیق اشاره می‌کند و می‌گوید که راضی بودن به کم، ما را از رشد و شکوفایی بازمی‌دارد. در نهایت، شاعر تأکید می‌کند که خوشبختی و کمال در شناخت و تجربیات عمیق است، نه در القا کردن قناعت از طریق امور سطحی و ناچیز.
هوش مصنوعی: هرکس که از تجربه‌ها درس عبرت بگیرد و فقط به مشاهده‌ی ظواهر اکتفا کند، از ارزش‌های واقعی و عمیق زندگی محروم می‌ماند و خدشه‌ای به حقیقت می‌زند.
هوش مصنوعی: چشمی که به دیدار معشوق نرود و تلاش نکند، به زودی از دیدن او ناامید و ناتوان می‌شود، مانند زلیخا که از دیدن یوسف ناامید شد.
هوش مصنوعی: نمی‌توان به دیوار آرزوها اعتماد کرد؛ چون کودک از باغ راضی نمی‌شود و به تماشا گرایش ندارد.
هوش مصنوعی: خاکی که در کاسه چشم کسی است که به خاطر کج‌فهمی و کوتاه‌نظری‌اش تنها زیبایی ظاهری را می‌بیند، در واقع به دنبال سودای دست نیافتنی است و قناعت می‌کند به تنهایی و ذلت.
هوش مصنوعی: هر گاه نتوانیم درباره کسی دیگری صحبت کنیم، به مانند طوطی‌ای می‌شویم که فقط در آینه تصویر خودش را می‌بیند و به آن راضی است.
هوش مصنوعی: از گفتار شیرین خود استفاده کن و از تلخی‌ها شکایت نکن، زیرا همان‌طور که طوطی با سخنانش از شیرینی‌ها می‌گوید، تو هم می‌توانی قانع باشی.
هوش مصنوعی: هر صبح که خورشید از مشرق سر بر می‌آورد، آیا تنها داغ تو در دل من کافی است؟
هوش مصنوعی: هرکس که به خاطر زهد و پرهیزگاری از گسترهٔ زندگی و دنیا کناره‌گیری کند، در نهایت از چیزهای اندک در دنیای مادی هم قناعت می‌کند و به آن راضی می‌شود.
هوش مصنوعی: حسرت بر آن فاخته می‌خورد که با یک درخت سرو تنومند قناعت کرده و از دیگر جهان‌ها بی‌خبر است.
هوش مصنوعی: صائب به جایی رسیده که از دیگران و امکانات دنیایی بی‌نیاز شده است، او به فقر خود افتخار می‌کند و قلب‌ها را به خوبی می‌شناسد و به همین خاطر راضی و قانع است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.