گرچه صاحب نظرانند تماشایی شمع
بهر پروانه بود انجمن آرایی شمع
هیچ جا تا دل پروانه نگیرد آرام
هر شراری که جهد از دل شیدایی شمع
هرچند در خاطر پروانه عاشق مصور گردد
می توان دید در آیینه بینایی شمع
جوهر عشق ز پیشانی عاشق گویاست
نشود سوختگی سرمه گویایی شمع
عشق روزی که قرار از دل پروانه ربود
رعشه افتاد به سرپنچه گیرایی شمع
دل چو روشن شود از عشق ،زبان کند شود
تا دم صبح بود جلوه رعنایی شمع
خط به آن چهره روشن چه تواند کردن؟
شب تاریک بود سرمه بینایی شمع
عشق درپرده ناموس نهفتم، غافل
که ز فانوس بود جامه رسوایی شمع
یارب این بزم چه بزم است که از گریه وآه
غم پروانه ندارد سر سودایی شمع
تادرین انجمن از سوختنی هست نشان
پابه دامن نکشد جلوه هر جایی شمع
کثرت خلق به توحید چه نقصان دارد؟
چه خلل می رسد از رشته به یکتایی شمع؟
می کند گریه و همدرد ندارد،صائب
جای رحم است درین بزم به تنهایی شمع
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و پیچیدگی رابطهی عشق و محبت اشاره دارد. شاعر به نوعی به پروانه و شمع تشبیه میکند و بیان میکند که پروانه همواره در جستجوی آرامش است، اما هیچگاه نمیتواند آن را پیدا کند. عشق، با وجود زیبایی و جذابیتش، میتواند باعث سوختن و رنج برای عاشق شود. همچنین، بیان شده است که حتی در جمعها و مجالس، شاید دلهای عاشق احساس تنهایی و درد کنند. در این میان، شعلهی شمع نمادی از عشق و زیبایی است که در عین حال میتواند باعث آسیب و سوختن گردد. در نهایت، شاعر به نوعی از سختیهای عشق و تنهاییهای عاشق سخن میگوید و از یاری و همدردی در این مسیر سخن به میان میآورد.
هوش مصنوعی: اگرچه کسانی هستند که شمع را تماشا میکنند، اما شمع تنها برای پروانه است که گرد او میچرخد و زیبایی میآفریند.
هوش مصنوعی: در هیچ مکانی، پروانه آرامش نمییابد؛ هر شعلهای که از دل شیدای شمع برخیزد، دل او را میسوزاند.
هوش مصنوعی: اگرچه در ذهن پروانه، محبت خود را به شکل تصاویری زیبا مجسم میکند، اما در حقیقت میتوان نور شمع را در آینه دید و احساس کرد.
هوش مصنوعی: عشق واقعی از وجود عاشق نمایان میشود و هیچ آسیبی به عمق احساسات او نمیزند، درست مانند اینکه نور شمع توانایی خود را از دست نمیدهد.
هوش مصنوعی: روزی که عشق دل پروانه را گرفت و آرامش را از او گرفت، شمعی که در کنار او بود، به شدت لرزید.
هوش مصنوعی: وقتی دل از عشق روشن شود، زبان به بیان حُسن و زیبایی میافتد و تا صبح، نور شمع جلوهگری میکند.
هوش مصنوعی: چطور میتوان به چهرهی روشنی خطی کشید؟ در شب تاریک، شمع فقط سرمهای برای بینایی میشود.
هوش مصنوعی: عشق را در پوشش احترام و خفا پنهان کردهام، غافل از اینکه نور شمع، همانند فانوس، میتواند پرده را کنار بزند و رسوایی را فاش کند.
هوش مصنوعی: خدایا، این مجلس چه مجلسی است که در آن از گریه و ناله خبری نیست و پروانهای برای شمعی که دلتنگ است، وجود ندارد.
هوش مصنوعی: تا زمانی که در این جمع، نشانهای از عشق و گرما وجود دارد، شمع هرگز در هیچ مکانی خاموش نمیشود و نوری نخواهد بخشید.
هوش مصنوعی: هر چه تعداد موجودات و بندگان بیشتر باشد، برتعداد یکتایی خداوند چیزی نمیافزاید یا به آن نقصان نمیزند. همانطور که روشنایی یک شمع با وجود دیگر شمعها کم و کاستی پیدا نمیکند.
هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به تنهایی و غم خود اشاره دارد. او بیان میکند که در حال گریه کردن است و هیچ همدردی ندارد. صائب احساس میکند که در این مجالس و بزمها، جایی برای رحم و محبت نیست و او مانند شمعی تنها در این محیط میسوزد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.