در دل کسی که راه هوا وهوس دهد
آیینه را به دست پریشان نفس دهد
تاوان عمر رفته ز گردون توان گرفت
گر آب رفته ریگ روان بازپس دهد
غافل ز حال گوشه نشینان کجا شود
آن کس که آب ودانه به مرغ قفس دهد
از غفلت است ریشه دواندن به مغز خاک
در گلشنی که غنچه صدای جرس دهد
ای غیر، عرض داغ به روشندلان مده
کاین قلب اگر به کور دهی باز پس دهد
از جسم نیست ذوق سفر جان خسته را
چون مرغ پر شکسته که تن در قفس دهد
صائب کشیده دار سگ نفس را عنان
این گرگ را برای چه عاقل مرس دهد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات عمیق و دغدغه‌های انسانی می‌پردازد. شاعر به نوعی از درون‌نگری می‌پردازد و به مسائل مربوط به زندگی، ناکامی‌ها و رنج‌ها اشاره می‌کند. او می‌گوید که هیچکس نمی‌تواند به دیگران زندگی و خوشی‌هایشان را بدهد، بلکه هر کس باید خود به دنبال شادکامی و راحتی باشد.
شاعر از غفلت و عدم توجه به حال دیگران سخن می‌گوید و هشدار می‌دهد که نباید در تنگناها و مشکلات زندگی غرق شد. او با تصاویری از پرنده‌ها و گل‌ها، به لطافت و fragility زندگی اشاره می‌کند و به رشته‌ای از ناامیدی و تلاش برای رهایی از قفس نفس انسانی می‌پردازد. در نهایت، با ذکر یک لیست مختصر از موانع و چالش‌ها، به ما یادآوری می‌کند که باید آگاه و هوشیار باشیم.
هوش مصنوعی: اگر کسی در دل خود خواسته‌ها و آرزوهای ناپایدار داشته باشد، می‌تواند باعث شود که آن شخص حتی تصویر خود را نیز به‌هم بریزد و در حالت سردرگمی و بی‌نظمی قرار گیرد.
هوش مصنوعی: اگر بخواهیم جبران عمر از دست رفته را بپردازیم، باید توانایی بازگرداندن زمانهای گذشته را داشته باشیم، مانند این که اگر آبی که رفته دوباره به جوی باز گردد.
هوش مصنوعی: کسی که به نیازمندان و کسانی که در انتظار کمک هستند توجهی ندارد، چگونه می‌تواند به دیگران که مشکلاتشان را فراموش کرده است، کمکی کند؟
هوش مصنوعی: غفلت باعث می‌شود که انسان در جاهای نامناسب و ناکارآمد ریشه دواند، مانند گلی که در باغی رشد می‌کند که صدای جرس از آن به گوش می‌رسد.
هوش مصنوعی: ای بیگانگان، احساسات و مشکلات خود را به روشنفکران نرسانید، زیرا اگر این دل را به کسی نادان بسپارید، دوباره از شما بازپس خواهد گرفت.
هوش مصنوعی: ذوق سفر برای جان خسته به خاطر جسم نیست، مانند پرنده‌ای که بال‌هایش شکسته و تنش در قفس گرفتار است.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که انسان باید کنترل نفس و تمایلات خود را در دست داشته باشد. در اینجا، شاعر به وجود غریزه‌های ناپسند مانند غرایز تبدیل شده به گرگ اشاره می‌کند و می‌پرسد که چرا باید به عقل و دانش خود اجازه دهیم که این غریزه‌ها را درک و عملی کند. به عبارت دیگر، باید از خطرات و وسوسه‌هایی که نفس در ما ایجاد می‌کند، دور بمانیم و در مدیریت آنها هوشیار باشیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.