دل ساده در قلمرو صورت نمی‌شود
تا نقش هست آینه خلوت نمی‌شود
یوسف شد از گواه لباسی عزیزتر
تهمت حریف دامن عصمت نمی‌شود
ابر تنک نهان نکند آفتاب را
در دل نهفته داغ محبت نمی‌شود
افسردگی ز هرکه به داغ جنون نرفت
سرگرم از آفتاب قیامت نمی‌شود
با چشم روشن آینه زنگ بسته‌ای است
تا آدمی ز اهل بصیرت نمی‌شود
از ریگ تشنگی نبرد سیل نوبهار
چشم حریص سیل ز نعمت نمی‌شود
آه ندامتی است که خون می‌چکد از او
از عمر آنچه صرف عبادت نمی‌شود
گوهر فشاند گرد یتیمی ز روی خویش
دل خالی از غبار کدورت نمی‌شود
هرکس که چون گهر ز صدف گوشه‌ای گرفت
خاشاک چارموجه کسرت نمی‌شود
صائب نمی‌رود به فسون کج‌روی ز مار
هموار بد گهر به نصیحت نمی‌شود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی عواطف و حالات انسانی می‌پردازد و بر نکات عمیق فلسفی و اخلاقی تأکید می‌کند. شاعر به بیان این حقیقت می‌پردازد که دل ساده نمی‌تواند در دنیای ظاهری دستخوش تغییر شود و برای درک معنای واقعی زندگی باید از زوایای عمیق‌تری نگاه کرد. عشق و محبت را به عنوان داغی نهان ذکر می‌کند و بیان می‌کند که انسان باید از داغ روییده از جنون گذر کند تا به حقیقت واقعی دست یابد. او همچنین به بی‌فایده بودن عبادت‌های صرف بدون فهم و نیت خالص اشاره می‌کند و می‌گوید که دل پاک و خالی از کدورت‌ها باید وجود داشته باشد تا ارزشمند و معنادار باشد. در نهایت، شاعر تأکید می‌کند که شخصیت واقعی و اندیشه عمیق، مسیر رستگاری را می‌سازد و تنها ظواهر نمی‌توانند انسان را به درک عمیق‌تری از زندگی هدایت کنند.
هوش مصنوعی: دل پاک و ساده در دنیای ظاهری نمی‌تواند به حقیقت برسد، چون تا زمانی که تصویر و نقش وجود دارد، اجازه‌ی آرامش و خلوت به آن داده نمی‌شود.
هوش مصنوعی: یوسف به خاطر زیبایی و جاذبه‌اش از هر لباس و ظاهر دیگری گرانبهاتر است، و تهمت و افترا به معصومیت او لطمه‌ای نمی‌زند.
هوش مصنوعی: ابرهای نازک نمی‌توانند نور خورشید را پنهان کنند؛ همچنین، احساسات عمیق و محبت در دل انسان پنهان نمی‌مانند.
هوش مصنوعی: افسردگی بر کسی که به داغ جنون نرسیده، اثر نمی‌گذارد و او نمی‌تواند تحت تأثیر سختی‌ها و مشکلات قرار گیرد.
هوش مصنوعی: آینه‌ای که زنگ زده و کدر است، مانع از دیدن حقیقت‌ها می‌شود و تا زمانی که انسان بینش و آگاهی نداشته باشد، نمی‌تواند به درک درستی از واقعیت‌ها برسد.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که تشنگی و نیاز واقعی فرد، تنها با منابع و نعمت‌های موجود در زندگی پر نمی‌شود. اگرچه ممکن است ظاهراً همه چیز فراهم باشد، اما در واقع این احساس نیاز و تشنگی در دل فرد با هیچ چیز جز داشتن محتوای واقعی زندگی برطرف نمی‌شود. سیل یا جریان نعمت‌ها نمی‌تواند به تنهایی به فرد سیرابی دهد، بلکه باید به عمق نیازها و خواسته‌های درونی توجه کرد.
هوش مصنوعی: این جمله بیانگر احساس پشیمانی و تأسف عمیق است. به نوعی می‌گوید که هر لحظه‌ای از زندگی که به عبادت نگذرانده‌ایم، به مانند خونی است که از دل می‌چکد. به عبارت دیگر، عمر و زمانی که صرف عبادت و کارهای معنوی نشده، حسرت و اندوهی بر جای می‌گذارد.
هوش مصنوعی: جواهرات زیبای وجود یتیم را نمی‌توان با غبار نگرانی و کدورت پنهان کرد. دل پاک و بی‌آلایش او نمی‌تواند تحت تأثیر این غبار قرار گیرد.
هوش مصنوعی: هر کسی که از زندگی چیز ارزشمندی به دست آورد، نمی‌تواند تحت تأثیر بی‌ارزشی‌ها قرار گیرد.
هوش مصنوعی: صائب به راه‌های نابجا و فریبنده نمی‌رود و از مسائل سخت و مشکوک نمی‌گذرد. انسان بدذات و ناپاک با نصیحت یا مشاوره تغییر نمی‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تسکین دل به شور محبت نمی‌شود
این داغ، خوش‌نمک به قیامت نمی‌شود
لیلی عنان گسسته به صحرا نهاد روی
تمکین حریف جذب محبت نمی‌شود
در اشک تلخ نیست کمی دیده مرا
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.