بدل زان با تپیدن های دل کردم دویدن را
که بیم راه گم کردن نمی باشد تپیدن را
ز بی تابی چنان سررشته تدبیر گم کردم
که از سیماب می گیرم سراغ آرمیدن را
اگر دلجویی طفلان نمی شد سنگ راه من
به مجنون یاد می دادم ز خود بیرون دویدن را
ازان هرگز نیفتد آب گوهر از صفای خود
که دارد جمع یکجا با رمیدن آرمیدن را
به زنار رگ خامی کمر می بست تا محشر
ثمر گر چاشنی می کرد آفات رسیدن را
ز استغنا نبیند بر قفا آن چشم، حیرانم
که آهو از که دارد شیوه دنبال دیدن را؟
اگر می داشتم از بی قراری های دل فرصت
به چشم شوخ آهو یاد می دادم رمیدن را
شنیدن پرده پوش و حرف گفتن پرده در باشد
ازان عاقل به از گفتار می داند شنیدن را
گل نازک سرشتان زود در فریاد می آید
لبی چون برگ گل باید، لب ساغر مکیدن را
به نوک سوزنی این خار می آید ز پا بیرون
به تیغ تیز حاجت نیست از دنیا بریدن را
ازان دندان ز پیران گردش افلاک می گیرد
که از غفلت نیندازی به پیری لب گزیدن را
اگر چه کوه دارد لنگری، صد سال می باید
که از من یاد گیرد پای در دامن کشیدن را
نفس چون تیر بر سنگ آید از دل چون بود سنگین
دلی از موم باید نغمه نازک شنیدن را
ز من صائب درین بستانسرا برگ خزان دارد
به دست افشاندنی، از قید هستی پا کشیدن را
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر دربارهٔ تپش دل و بیتابی عاشقانه است و احساسات عمیق و ناپایداری را به تصویر میکشد. شاعر به موضوعاتی چون دوندگی در زندگی، گم شدن در احساسات، و یادگیری از طبیعت اشاره میکند. به طور کلی، این شعر نشان میدهد که عشق و احساسات پیچیده میتوانند موجب اضطراب و بیقراری شوند و زندگی را با چالشهایی همراه کنند. در پایان، شاعر به آرامش و رهایی از قید و بندهای دنیوی میرسد و به تسلیم در برابر طبیعت هستی اشاره میکند.
هوش مصنوعی: به خاطر تپشهای دل، تصمیم گرفتم دویدن را آغاز کنم، چرا که نگران گم کردن راه نیستم.
هوش مصنوعی: از شدت بی قراری و آشفتگی، به قدری در تدبیر و فکر کردن سردرگم شدم که حتی از نرم و روان بودن زندگی نیز دور شدهام.
هوش مصنوعی: اگر کسی از کودکان حمایت و دلجویی نمیکرد، من هم در مسیرم سنگین و بیحرکت میماندم و از خودم میخواستم که مانند مجنون به درون خود بروم و از خودم دور نشوم.
هوش مصنوعی: آب گوهری که دارای صفاست هرگز از ارزش و کیفیت خود نمیافتد، زیرا همواره به جمع و آرامش دست مییابد، حتی وقتی در حال حرکت و نوسان باشد.
هوش مصنوعی: او کمربند رنج و سختی را به دور خود میپیچید تا در روز قیامت، ثمره کارش را درو کند، حال اگر او در این مسیر، مشکلات و موانع را هم در نظر میگرفت.
هوش مصنوعی: چشم بینیاز، دیدن را پشت سر نمیکند و من حیرتزدهام که آهو، هنری که برای دیدن دنبال کردن دارد، از که یاد گرفته است؟
هوش مصنوعی: اگر فرصت داشتم، بر اثر دلتنگیها و بیقراریهای قلبم، به چشمهای زیبای آهو میآموختم که چگونه فرار کنند.
هوش مصنوعی: شنیدن از رازها و سخن گفتن در مورد آنها، باید با احتیاط انجام شود. فرد عاقل با دانستن این موضوع، بهتر از آنکه فقط به حرفها تکیه کند، به عمل و نتیجه کار توجه میکند.
هوش مصنوعی: گلهای حساس و زیبا به راحتی در برابر فشارها و مشکلات واکنش نشان میدهند. برای بهرهمندی از لذت زندگی، باید مانند پنبهای نرم و لطیف عمل کرد و به آرامی از زیباییها و خوشیها بهرهمند شد.
هوش مصنوعی: خارج کردن خاری از پا به اندازه نوک سوزن کار دشواری نیست و برای جدا شدن از دنیا نیاز به ابزار تیز و برنده نیست.
هوش مصنوعی: بر اثر پیری، انسان باید مراقب باشد که غفلت نکند و از زمان خود درست استفاده کند؛ وگرنه دندانهایش به دندانگیری میشود و احساس پشیمانی به سراغش میآید.
هوش مصنوعی: هرچند کوه دارای ثبات و پایداری است، اما برای یادگیری درستی از من نیاز دارد که سالهای زیادی بگذرد تا بتواند راه و روش درست را بیاموزد.
هوش مصنوعی: وقتی نفس مانند تیر به سنگ برخورد کند، دل سنگین میشود. برای شنیدن نغمههای دلانگیز، باید دل را نرم و لطیف کرد.
هوش مصنوعی: در این باغ، من صائب دارای برگهای خزان است که آماده رها شدن است و نشان از ترک کردن قید و بندهای زندگی دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
از آن روزی که گم کردم، سراغ آرمیدن را
نشان جاده دانم، موج دریای تپیدن را
به هر گلشن که بگشایم لب رنگین نوا، بلبل
کند نازکتر از گل، پرده گوش شنیدن را
نسازد شهربند عقل، صید حلقهٔ دامم
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.