به هر فسرده لب خشک وچشم تر ندهند
قبول داغ محبت به هر جگر ندهند
به گوشمال ستم سر ز حکم عشق مپیچ
که هیچ رشته بی تاب را گهر ندهند
فراغبالی در تنگنای چرخ مخواه
همان به است که در بیضه بال وپر ندهند
بریز بار تعلق که شاخه های درخت
نمی شوند سبکبار تا ثمر ندهند
ز روی تلخ مکافات زهر می بارد
چه نعمتی است که کام مرا شکر ندهند
ترم ز طعنه این زاهدان خشک ای کاش
چو صندلی نفرستند دردسرندهند
چنان چکیده بخلند این گرانجانان
که نیم قطره به ابرام نیشتر ندهند
ز دوش دار سرش تکیه گه نخواهد یافت
اگر دو دور به منصور بیشتر ندهند
چه شکوه می کنی از اشک تلخ خود صائب
ترا شرابی ازین خوشگوارتر ندهند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به بیان احساسات ناامیدی و عشق ناکام میپردازد. او تأکید میکند که در عشق، انسان باید با مشکلات و سختیها مواجه شود و از هیچ گونه عشق و محبت دریغ نکند. همچنین، او به بیفایده بودن برخی تلاشها اشاره میکند و اینکه تعلقات نمیتوانند مانع از رسیدن به ثمر شوند. شاعر از تلخیهایی که در مسیر عشق و زندگی وجود دارد گلایهمند است و به انتقاد از زاهدان خشک میپردازد که نشاندهنده دلسردی او از دنیا و انسانهاست. در پایان، او به این نکته اشاره دارد که نمیتوان نسبت به تلخیها و دردها بیتفاوت بود و باید در جستجوی لذت و سرور بود، حتی اگر این لذت بسیار محدود باشد.
هوش مصنوعی: هر کس که دلش خراب و چشمانش پر از اشک است، نمیتواند عشق و محبت را بپذیرد؛ زیرا دردی شدیدتر از آنچه در دلش دارد، نمیتواند تحمل کند.
هوش مصنوعی: به خاطر گوشمالی که ستم ایجاد میکند، از تصمیم عشق منحرف نشو، زیرا هیچ چیز بیتابی را از گوهر و ارزشش بیبهره نمیسازد.
هوش مصنوعی: در شرایط سخت و دشواری که زندگی به انسان تحمیل میکند، نباید انتظار راحتی و آزادی بیدردسر داشت. بهتر است که انسان به قبول شرایط موجود بپردازد، زیرا تلاش برای رسیدن به آزادی در چنین اوضاعی ممکن است نتیجهای نداشته باشد.
هوش مصنوعی: بار وابستگی و تعلقات را کنار بگذار، چرا که تا زمانی که به ثمر نرسند، شاخههای درخت هیچگاه سبک و آزاد نخواهند شد.
هوش مصنوعی: از روی تلخی و عذاب زندگی، زهر همانند باران میریزد. این نیز نعمت است که باعث نمیشود شیرینی و خوبیهای زندگی را فراموش کنم.
هوش مصنوعی: این بیت به نوعی انتقاد از زاهدان و ریاکاران دارد که ممکن است با رفتارهایشان باعث آزار دیگران شوند. شاعر آرزو میکند که ای کاش این افراد به جای زخم زبان زدن، راهی برای کمک و همدلی پیدا میکردند و مشکلات را بیشتر نمیکردند.
هوش مصنوعی: این افراد ثروتمند و خسیس به قدری در مال و possessions خود دست و دل باز نیستند که حتی نیم قطره از آن را نیز به کسی نمیدهند.
هوش مصنوعی: اگر بار سنگینی را بر دوش کسی بگذارند، او دیگر نمیتواند روی آرامش داشته باشد. حتی اگر چندین بار دیگر هم به او اضافه شود، باز هم نمیتواند وضعیتی راحت و بیدغدغه پیدا کند.
هوش مصنوعی: نزار صائب، چرا از اشک تلخ خود گله میکنی؟ بدان که به تو نوشیدنیای بهتر و خوشمزهتر از این نمیدهند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هنوز راه نگاهم به بام و در ندهند
کبوتری که بیاموختند سر ندهند
خراب نرگس سنگین دلان سرمستم
که بر طریق نظر مهر را گذر ندهند
ز غم به گونه زرین شدم چه چاره کنم
[...]
تا لعل نبخشی به تو گوهر ندهند
گر تو ندهی سیم تو را زر ندهند
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.