قد تو سرو چمن را پیاده می داند
رخ تو چهره گل را گشاده می داند
کمان نرم ترا هر که چاشنی کرده است
کمان سخت فلک را کباده می داند
بودتمام به میزان عقل سنگ کسی
که ناقصان را برخود زیاده می داند
اگر به خاک برابر شود زبیقدری
سخن سوار فلک را پیاده می داند
به روی تلخ ز من هرکه بگذرد صائب
دل رمیده من جام باده می داند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و قداست معشوق خود اشاره می‌کند. او قد و قامت معشوق را با سرو چمن و چهره‌اش را با گل مقایسه می‌کند. همچنین از انعطاف و زیبایی کمان معشوق می‌گوید و برتری آن را بر کمان سخت آسمان تأکید می‌کند. شاعر به عقل و فهم ناقص برخی از افراد اشاره می‌کند که ارزش‌ها را نادرست می‌شناسند. در نهایت، او حسرت و دل‌تنگی خود را بیان می‌کند و می‌گوید هر که از کنار او بگذرد، دلش را با جام باده می‌شناسد.
هوش مصنوعی: قد تو مانند سرو است و به خاطر زیبایی‌ات، دیگران چهره گل را زیبا و باز تصور می‌کنند.
هوش مصنوعی: هر کسی که توانسته کمان نرم تو را کشش بدهد، به نشانه توانایی‌اش، کمان سخت آسمان را هم مانند یک ابزار ساده و راحت در نظر می‌گیرد.
هوش مصنوعی: کسی که خود را از دیگران برتر می‌داند، مانند سنگی است که با عقل ناقص خود، به خود اهمیت می‌دهد.
هوش مصنوعی: اگر کلامی بی‌ارزش شود، انسان‌های بزرگ و قدرتمند نیز به سادگی آن را نادیده می‌گیرند و به صحبت‌های زمین‌واره‌ها اهمیت نمی‌دهند.
هوش مصنوعی: هر کسی که از کنار من با دل تیره و غمگین عبور کند، می‌تواند احساس کند که من به با خودم در حال نوشیدن جام باده هستم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.