مرا دل از قد خم زنگ ناک می گردد
ز صیقل آینه هرچند پاک می گردد
بود ز جانوران پاک هرچه زنده بود
بغیر نفس که چون مرد، پاک می گردد
بغل گشاده بهشت آیدش به استقبال
ز درد فقر دل هرکه چاک می گردد
ز خلق خوش چه عجب گر ملک شود آدم؟
که خون ز مشک شدن نیز پاک می گردد
برآورد ز گریبان چرخ سر صائب
سری که در قدم عشق تو خاک می گردد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر دربارهٔ تأثیر عشق و پاکی بر روح و جان انسان‌ها صحبت می‌کند. شاعر به زیبایی و پاکی در وجود همه موجودات زنده اشاره می‌کند و تنها نفس را به عنوان مخالف آن بیان می‌کند. او عشق را به عنوان عاملی توصیف می‌کند که می‌تواند انسان را از فقر و درد رهایی بخشد و بهشتی برای او فراهم سازد. شاعر همچنین به تحول آدمی و تبدیل او به ملک اشاره می‌کند و در نهایت، به عشق و فانی شدن خود در آن می‌پردازد. به طور کلی، این شعر به جستجوی پاکی و عشق در زندگی می‌پردازد.
هوش مصنوعی: دل من به خاطر قد خمیده‌ای که در زنگار است، دچار اندوه و ناراحتی می‌شود، هر چند که آینه را هرچقدر هم تمیز کنیم، باز هم این حالت وجود دارد.
هوش مصنوعی: تمام موجودات زنده‌ای که از جانوران پاک هستند، به جز نفس (روح) انسان، پس از مرگ پاک و پاکیزه می‌شوند.
هوش مصنوعی: بهشت به استقبال کسی می‌آید که از درد فقر رنج می‌برد و دلش دچار شکستگی است.
هوش مصنوعی: چرا تعجب کنیم از این که انسان به ملایمت و زیبایی نزدیک شود؟ وقتی که حتی خون نیز از عطر مشک پاک و زنده می‌شود.
هوش مصنوعی: از دل آسمان، سَرِ صائب نمایان می‌شود که در پی عشق تو، به خاک می‌افتد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.