کور باد آن که ز روی تو نظر می‌پیچد
سر مبادش که ز شمشیر تو سر می‌پیچد
سنبلی از ته هر سنگ برون می‌آید
آه فرهاد چو در کوه و کمر می‌پیچد
شیون دل بُوَد از چشم، که در خانه صدا
دایم از رهگذر حلقه‌در می‌پیچد
تا قیامت در دل بسته نخواهد ماندن
عاقبت دست دعا قفل اثر می‌پیچد
بر تهیدستی آغوش بگریم صائب
هاله‌ای را چو ببینم به قمر می‌پیچد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به زیبایی و جذابیت چهره محبوبش اشاره می‌کند و می‌گوید کسی که از نگاه او دوری جسته، خود را به خطر انداخته است. او همچنین به قدرت و تأثیر نگاه محبوب اشاره دارد که همچون شمشیری کشیده شده است. در ادامه با استفاده از تصاویری چون سنبلی که از دل سنگ درمی‌آید و صدای دل از چشمی که در خانه به گوش می‌رسد، احساسات عمیق و تپش دل را بیان می‌کند. او بر این نکته تأکید می‌کند که دعا و خواسته‌ها در دل انسان نمی‌مانند و در نهایت راهی به تأثیرگذاری پیدا می‌کنند. در نهایت، شاعر ابراز اندوه و تهیدستی خود را در آغوش گرفتن نشان می‌دهد و به تفاوت‌های زیبایی همچون نور ماه می‌پردازد.
هوش مصنوعی: هر کسی که از دیدن روی تو روی گرداند، برایش آرزوی کوری می‌کنم. چه آنکه اگر کسی از تو دوری کند، مانند کسی است که از شمشیر تو می‌گریزد.
هوش مصنوعی: از لابه‌لای هر سنگ، سنبلی رشد می‌کند، مانند آه کشیدن فرهاد که در دل کوه و در عمیق‌ترین نقاط غرش می‌کند.
هوش مصنوعی: دل از ناله و فریاد می‌لرزد و چشمانم پر از اشک است، چرا که صداهای ناشناسی از بیرون خانه مدام به گوش می‌رسند و مانند حلقه‌ای در اطراف در می‌چرخند.
هوش مصنوعی: هرگز دعا و خواسته‌های قلبی انسان بی‌پاسخ نخواهد ماند و سرانجام اثر آن به شکلی نمایان خواهد شد.
هوش مصنوعی: وقتی فقر و تهیدستی را می‌بینم، دلم برایش می‌سوزد و به یاد زیبایی‌های نورانی و دل‌نشین می‌افتم که مانند هاله‌ای دور قمر می‌پیچند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.