بهار عارض او را به سامان کس نمی داند
بغیر از رنگ و بویی زین گلستان کس نمی داند
خدا داند چها در پیرهن دارد نگار من
ره باغ ارم را جز سلیمان کس نمی داند
قیاسی می کنند این ساده لوحان از ید بیضا
قماش ساعد سیمین جانان کس نمی داند
تماشای تو دارد بی نیاز از سیر عالم را
در ایام تو راه باغ و بستان کس نمی داند
چه جای لاله رخساران، که در عهد حجاب تو
گل نشکفته را هم پاکدامان کس نمی داند
بود در پرده شب عیشها شب زنده داران را
حضور دل در آن زلف پریشان کس نمی داند
بغیر از چشم بیمارش که دارد گوشه دردی
ز اهل دید، قدر دردمندان کس نمی داند
زبان طوطی نوحرف را آیینه می فهمد
عیار خط بغیر از چشم حیران کس نمی داند
زبان نبض را دست مسیحا خوب می یابد
رگ جان سخن را جز سخندان کس نمی داند
دل خون گشته خود را سراغ از عشق می گیرم
که جز خورشید جای لعل در کان کس نمی داند
زشاهان سخن رس رتبه افکار صائب را
بغیر از شاه والاجاه ایران کس نمی داند
به سیم قلب نستانند خوبان دل زما صائب
درین کشور بهای ماه کنعان کس نمی داند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و رمز و رازهای عشق و دلدار اشاره میکند. او به تنهایی و بیخبری مردم از حقیقتهای عمیق احساسات و زیباییهای عالم میپردازد. شاعر میگوید که هیچکس جز خدا نمیداند که در دل محبوبش چه میگذرد و هیچکس جز خود عاشق نمیتواند عمق درد و رنجش را درک کند. او به تشبیهات زیبایی اشاره میکند که نشاندهنده خاص بودن تجربههای عاشقانه است. همچنین، شاعر به محدودیتهای انسانی در فهم معنویات و زیباییهای عشق تأکید میکند و در نهایت به مقام و ارزش افراد برجسته در این زمینه اشاره میکند. بهطور کلی، این شعر نشاندهنده رازآلودگی و زیبایی عشق است که برای دیگران قابل درک نیست.
هوش مصنوعی: بهار چهره او را هیچکس به درستی نمیشناسد و فقط از زیبایی و عطری که در این گلستان وجود دارد، میتوان این را فهمید.
هوش مصنوعی: خدا میداند چه رازهایی در دل محبوب من نهفته است و هیچکس، جز سلیمان، راه ورود به باغ ارم را نمیشناسد.
هوش مصنوعی: این افراد نا آگاه به سادگی مقایسههایی میکنند که هیچ کس از ویژگیهای منحصر به فرد و جادوی وجود محبوب واقعی آگاهی ندارد.
هوش مصنوعی: دیدن تو به قدری لذتبخش است که انسان را از دیدن دنیا بینیاز میکند. در زمان تو، هیچکس نمیداند چگونه میتوان راهی به باغ و بستان پیدا کرد.
هوش مصنوعی: در این بیت به زیبایی و پاکدامنی چهره های زیبا اشاره شده است. می گوید که در زمانهای که حجاب و محدودیت وجود دارد، حتی گلهایی که هنوز شکوفا نشدهاند، نیز مورد قضاوت قرار نمیگیرند، و کسی از پاکی آنها خبر ندارد. به طور کلی، به لطافت و ظرافت زیبایی و همچنین به عدم شناخت واقعی از آنها پرداخته شده است.
هوش مصنوعی: در دل شب، لذتهایی برای شبزندهداران وجود دارد که هیچکس از آنها خبردار نیست و در سایهی زلفهای آشفته، احساسات و تجربیات آنان پنهان است.
هوش مصنوعی: جز چشم بیمارش که در گوشهای از درد اهل بینش را میبیند، هیچکس درد دردمندان را نمیشناسد و قدر آن را درک نمیکند.
هوش مصنوعی: زبان طوطی نوآموز را آیینه درک میکند و جز به چشمان حیران هیچکس از ویژگیهای خط خبر ندارد.
هوش مصنوعی: زبان، مانند نبضی که مسیحا خوب تشخیص میدهد، توانایی درک عمیقترین احساسات و افکار را دارد. اما درک حقیقت و عمق کلام تنها برای کسانی که خود سخنور هستند ممکن است.
هوش مصنوعی: دل شکسته و غمگینم را به عشق میسپارم، چرا که هیچکس جز خورشید نمیداند که در دل من چه گرمی و زیبایی وجود دارد.
هوش مصنوعی: هیچکس به جز پادشاه والا مقام ایران، جایگاه و اهمیت سخنان و افکار پادشاهان را نمیداند.
هوش مصنوعی: خوبان به راحتی بر دلهای ما تسلط دارند، اما در این دیار هیچکس نمیداند که ارزش زیبایی و عشق چقدر است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.