کدام آیینه رو احرام این میخانه می بندد؟
که می آیینه بر پیشانی پیمانه می بندد
که امشب می شود از شرمگینان میهمان من؟
که دود آه، چشم روزن کاشانه می بندد
خرابات مغان خوش خاک عاشق پروری دارد
که شمع آنجا کمر در خدمت پروانه می بندد
زصندل جبهه ما در بغل پروانگی دارد
بر همن کی به روی ما در بتخانه می بندد؟
زسنگ کودکان دل بر گرفتن سختیی دارد
وگرنه راه صحرا را که بر دیوانه می بندد؟
زمژگان سیل می بارد دل الفت سرشت من
اگر گرد خرابی رختم از ویرانه می بندد
نه برقی در کمین، نه تندبادی در نظر دارد
به امید چه یارب خوشه ما دانه می بندد؟
چنان بیگانه است از آشنایی مشرب صائب
که در بر آشنا چون مردم بیگانه می بندد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف پیچیدگیها و زیباییهای عشق و احساسات انسانی میپردازد. شاعر از میخانه به عنوان مکانی برای بستن احرام و حضور میهمانان شرمگین یاد میکند که همه در پی لحظهای ناب هستند. خرابات، یا همان محل شرابخواری، جایی است که عاشقانهها و روابط عمیق در آن شکل میگیرد. همچنین به تضاد میان آشنایی و بیگانگی اشاره شده و به تجربههای درونی انسان نسبت به ارتباط با دیگران پرداخته میشود. به طور کلی، شعر به طور زیبایی از عشق، دوستی و احوالات عاطفی پرده برمیدارد.
هوش مصنوعی: کدام آینه است که پوشش احرام این میخانه را بر تن میکند؟ در حالی که خود می، آینهای برای پیمانه است.
هوش مصنوعی: امشب چه کسی به خانه من میآید که از سر embarrassment و شرم در دلش حس میکند؟ افسوس که آتش اشکها چشمانم را میبندد و نمیتوانم به خوبی ببینم.
هوش مصنوعی: محل خرابکاران و عارفان، جایی است که خاکش به خوبی از عاشقان پرورش میدهد. در آنجا، شمع به عنوان نماد روشنایی و اشتیاق، خود را در خدمت پروانه، که نماد عشق و فداست، قرار میدهد.
هوش مصنوعی: از عطر جبهه ما در آغوش پروانگی وجود دارد، وقتی که محبوب ما در بتخانه به روی ما بسته میشود.
هوش مصنوعی: این بیت اشاره دارد به این که دلهای کوچک و بیگناه مانند دل کودکان، در برابر مشکلات و سختیها بسیار آسیبپذیرند، اما در عین حال، دشواریها نمیتوانند مانع از پیشرفت و آزادی انسان شوند. در واقع، اگرچه ممکن است راهی بسته باشد، اما انسان میتواند به دنبال راهحلهای جدید و خروج از وضعیت سخت بگردد.
هوش مصنوعی: بارش سیل از مژگانم به نشانه عشق و دوستیام است. اگر هم چهرهام خراب و ویران به نظر بیاید، آن را از دل ویرانم نمیتوان پنهان کرد.
هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به وضعیت ناامیدی و بیتحرکی اشاره دارد. او به این میاندیشد که هیچ نشانهای از خطر یا تغییر در آینده وجود ندارد، و در این شرایط، وجود امید چه معنایی دارد؟ به عبارتی دیگر، در شرایطی که هیچ چیز در حال وقوع نیست، چگونه میتوان امید داشت و تلاش کرد؟
هوش مصنوعی: صائب به قدری از آشنایی و رابطههای اجتماعی دور است که حتی در جمع آشنایان، مانند یک فرد بیگانه رفتار میکند و احساس نزدیکی نمیکند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.