هر دلی را طره جانان نمی گیرد به خود
غیر ماه مصر این زندان نمی گیرد به خود
در دل عاشق ندارد راه غیر از فکر دوست
این تنور گرم جز طوفان نمی گیرد به خود
می پذیرد گرچه لوح ساده هر نقشی که هست
هیچ نقشی دیده حیران نمی گیرد به خود
دل به راهش خاک شد با آن که می داند یقین
هیچ گردی آن سبک جولان نمی گیرد به خود
خاکیان بیجا دلی در مهر گردون بسته اند
این تنور سرد هرگز نان نمی گیرد به خود
بر بیاض گردن او نقطه ای از خال نیست
از لطافت این ورق افشان نمی گیرد به خود
عشق را با بی سر و پایان بود روی نیاز
این صدف جز گوهر غلطان نمی گیرد به خود
در حریم فکر صائب دور باش منع نیست
خانه روشندلان دربان نمی گیرد به خود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات از شاعر دربارهٔ عشق و پیچیدگیهای آن سخن میگوید. در این شعر، شاعر به این نکته اشاره میکند که دل هیچ انسانی نمیتواند به آسانی جذب معشوقی خاص شود و تنها در مورد خاصی مانند "ماه مصر" (که نمادی از زیبایی و جذابیت است) میتوان انتظار داشت. دل عاشق تنها به یاد محبوبش میچرخد و در این مسیر هر چیز دیگری برای او بیمعناست. همچنین، شاعر به این موضوع میپردازد که عشق با تمام دشواریهایش، فضایی است که نمیتواند به راحتی درک شود و عشق واقعی نیازمند خواستن و جستوجو است. در نهایت، او به ماهیت عشق و فضای فکر اشاره میکند که آزاد و بدون مانع است و در آن، واقعیات بیشتری در حال شکلگیری است.
هوش مصنوعی: هر دلی نمیتواند به جذابیت معشوق دل ببندد و فقط زیباییهای خاصی مانند زیبایی ماه مصر توانایی این را دارند که دلها را به خود مشغول کنند.
هوش مصنوعی: در دل عاشق هیچ راهی جز فکر کردن به معشوق نیست. این تنور پرحرارت جز با طوفان نمیتواند به خود جاذبهای پیدا کند.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که هر تصویری و اثر و نقشی که بر روی لوح ساده ای وجود دارد، پذیرفته میشود. اما در عین حال، هیچ یک از این نقوش نمیتواند او را متحیر یا شگفتزده کند. به نوعی، این جمله به این اشاره دارد که ذهن انسان میتواند همه چیز را بپذیرد، اما در عوض هیچ چیز نمیتواند او را به تعجب وا دارد.
هوش مصنوعی: دل به سوی او رفته و خود را به گرد و غبار راهش سپرده، با این حال میداند که هیچ گرد و خاکی نمیتواند به نرمنفسی و سبکی حرکت او نزدیک شود.
هوش مصنوعی: آدمهای زمینی بیدلیل دل به محبت آسمان سپردهاند؛ این تنور سرد هیچگاه نان نمیپزد.
هوش مصنوعی: بر روی پوست سفید گردن او هیچ نقطه یا خالی وجود ندارد و به خاطر نرمی و لطافت این پوست، هیچ لکهای نمیتواند بر آن بیفتد.
هوش مصنوعی: عشق بیپایان و بیسروصدا است و در دل نیاز، این صدف چیزی جز جواهر درخشان نمیتواند به خود جذب کند.
هوش مصنوعی: در دنیای تفکر و اندیشههای عمیق، مانع و محدودیتی وجود ندارد. خانهای که روشندلان در آن زندگی میکنند، نیازی به نگهبان ندارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
جسم ما از ناتوانی جان نمی گیرد به خود
درد ما از نازکی درمان نمی گیرد به خود
کاملی ذاتی زیاد و کم ندارد در وجود
تیغ ابرو زحمت سوهان نمی گیرد به خود
عارف از تغییر اوضاع جهان دلگیر نیست
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.