خود به خود چشم تو در گفتارست
بیخودی لازمه بیمارست
با حدیث لب جان پرور او
بوی گل چون نفس بیمارست
رزق اهل نظر از پرتو حسن
روزی آینه از دیدارست
فلک بی سر و پا فانوسی است
که چراغش ز دل بیمارست
تو نداری سر سودا، ورنه
یوسفی در سر هر بازارست
دل به ماتمکده خاک مبند
گر دل زنده ترا در کارست
ریگ این بادیه خون آشام است
خاک این مرحله آدمخوارست
سربلندی ثمر بی برگی است
خار را جا به سر دیوارست
سینه چاکان ترا چون گل صبح
مغز آشفته تر از دستارست
در تن مرده دلان رشته جان
پر کاهی است که بر دیوارست
عقل و فطرت به جوی نستانند
دوردور شکم و دستارست
سیر و دور فلک ناهموار
چون تو هموار شوی هموارست
بر من از زهر ملامت صائب
هر سر موی، زبان مارست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به تأمل در عواطف انسانی و چالشهای زندگی اشاره دارد. شاعر از بیخودی و بیماری روحی سخن میگوید و به این نکته توجه میکند که زیبایی و حقیقت در گفتار و رفتار انسان نهفته است. او به تضاد میان زیبایی و زشتی، زندگی و مرگ، و عقل و جهل اشاره میکند. همچنین، احساساتی مانند غم و ماتم را به تصویر میکشد و تأکید میکند که دنیا میتواند در نگاه انسان زشت و بیمعنا به نظر برسد. در نهایت، شاعر به این نتیجه میرسد که عواطف انسانی و جستجوی حقیقت، راهنما و مشعل زندگی هستند.
هوش مصنوعی: چشم تو در کلامت خود به خود حرف میزند و این بیدلی و بیاختیاری، مشخصهی کسی است که بیمار است.
هوش مصنوعی: وقتی از لبان او سخن میگوید، دل آدم زنده و شاداب میشود، به طوری که عطر گل مانند نفس یک بیمار به او احساس میدهد.
هوش مصنوعی: نفرین بر آن که به زیبایی توجه ندارد، زیرا استعداد و روزی اهل بصیرت از نور زیبایی به دست میآید و آینهها تنها با دیدن این زیبایی درخشان میشوند.
هوش مصنوعی: آسمان مانند فانوسی است که بینهایت بیثبات و بیپایه به نظر میرسد، و نور آن از دل و روح عاطفی و رنجور ناشی میشود.
هوش مصنوعی: تو به دنبال چیز خاصی نیستی، اما اگر بودی، باید بدانی که جذابیتی مثل یوسف در هر گوشه و بازاری پیدا میشود.
هوش مصنوعی: دل خود را به غم و اندوه این دنیای فانی نبند، زیرا اگر دلت زنده و پویا باشد، در کار و زندگی تو تأثیرگذار خواهد بود.
هوش مصنوعی: این بیابان به قدری خطرناک است که مانند ریگ آن میتواند جان انسانها را بگیرد و خاک این سرزمین به گونهای است که به نوعی جان آدمی را میبلعد.
هوش مصنوعی: باید به یاد داشته باشیم که گاهی اوقات چیزهایی که بیثمر و بیفایده به نظر میرسند، میتوانند در شرایط خاص به جایی دست یابند و شکوفا شوند. در اینجا، تصویر خاری که بر روی دیواری قرار دارد، نشانهای از این است که حتی در سختترین و نامناسبترین شرایط نیز امکان رشد و پیشرفت وجود دارد.
هوش مصنوعی: دلباختگان تو مانند گل صبح هستند، اما در درونشان آشفتگی بیشتری از آنچه در ظاهر دیده میشود دارند.
هوش مصنوعی: در وجود افرادی که از احساسات و زندگی فاصله گرفتهاند، زندگی و روحی ظریف و شکننده وجود دارد که همانند کاهی که بر دیوار نشسته، بسیار آسیبپذیر و ناپایدار است.
هوش مصنوعی: عقل و نیکی درون انسان را به کار میگیرد و دور از خودپرستی و خودخواهی است.
هوش مصنوعی: چرخش و حرکت آسمانی، ناهموار و پرتنش است، اما وقتی تو آرام و راحت باشی، همه چیز به نرمی و آرامش خواهد رسید.
هوش مصنوعی: ملامتهایی که بر من میشود، همچون زهر میماند و هر واژهای که به زبان میآید، شبیه زهر است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
زندگی نقد هزار آزارست
هرقدر کم شمری بسیارست
دل جمعی که توان گفت کجاست
غنچه هم یک سر و صد دستارست
به شمار من و ما خرسندیم
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.