عقل را گوشه سرایی هست
عشق را دشت دلگشایی هست
راه عشق است بی نشان، ورنه
در ره عقل نقش پایی هست
مرو از ره که این بیابان را
طرفه موج غلط نمایی هست
داغ ما زود به نمی گردد
گل این باغ را وفایی هست
بی عوض نیست هر چه می گیرند
نی بی برگ را نوایی هست
نیست بی عیب هیچ موجودی
روی آیینه را قفایی هست
خانه ای را که نیست دربانی
چین ابروی بوریایی هست
سایه اهل جود، بال هماست
باده پیش آر تا هوایی هست
در گریبان ز بوی پیرهنت
غنچه را باغ دلگشایی هست
چشم بیمار اگر شفا یابد
دل بیمار را شفایی هست
اگر ز خود برون توانی رفت
دامن دشت دلگشایی هست
چون قلم، شاهراه معنی را
می روم تا شکسته پایی هست
وسعت مشربی اگر داری
همه جا باغ دلگشایی هست
برو ای داغ فکر دیگر کن
در دل اهل درد جایی هست
شعله تا این زمان نمی داند
که سپند مرا صدایی هست
صائب ساده دل چه می داند
که اشارات یا شفایی هست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان تضاد بین عشق و عقل می‌پردازد. عشق به‌عنوان یک دشت وسیع و آزاد توصیف می‌شود که راهی بی‌نشان دارد و عقل به‌عنوان راهی با نشانه‌ها و محدودیت‌ها معرفی می‌شود. شاعر نشان می‌دهد که هر چیزی در این دنیا عیب و نقص‌هایی دارد و هیچ کس بی‌عیب نیست. همچنین بر اهمیت عشق و احساسات در زندگی تأکید کرده و یادآور می‌شود که زیبایی‌ها و شادی‌ها در دل عشق وجود دارند. در نهایت، شاعر به جستجوی معانی عمیق زندگی و درک احساسات می‌پردازد و به خواننده می‌گوید که باید از محدودیت‌ها عبور کند و به دشت وسیع عشق قدم بگذارد.
هوش مصنوعی: عقل در محدوده‌ای خاص و محدود قرار دارد، اما عشق فضای وسیع و بازتری را فراهم می‌کند.
هوش مصنوعی: در مسیر عشق نشانی وجود ندارد، اما در مسیر عقل می‌توان ردپایی یافت.
هوش مصنوعی: از این راه نرو، چون در این بیابان ممکن است موج‌ها تو را فریب دهند و مسیر را اشتباه نشان دهند.
هوش مصنوعی: درد و رنج ما به زودی تمام نمی‌شود، اما این گل باغ خوشبختی امیدی برای ما دارد.
هوش مصنوعی: هر چیزی که به دست می‌آید بی‌دلیل و بی‌عوض نیست، زیرا هر چیزی که از آن استفاده می‌شود، در پس‌زمینه‌اش یک نغمه و معنا وجود دارد.
هوش مصنوعی: هیچ موجودی بدون نقص نیست و هر چیزی در صورت ظاهر ممکن است نقصی داشته باشد، مانند آینه که همیشه به یک سمت خود نقصی دارد.
هوش مصنوعی: اگر خانه‌ای وجود نداشته باشد که دربانی نداشته باشد، پس ابروهای بوریایی (زیبا و خاص) به آن جا نمی‌آید. به بیان دیگر، وقتی که نگهبانی نیست، زیبایی‌ها هم به آنجا راه نمی‌یابند.
هوش مصنوعی: سایه کسانی که سخاوت دارند، مانند بال پرنده‌ای است که به پرواز در می‌آید. باده را به من بده، زیرا هنوز فرصتی برای لذت بردن وجود دارد.
هوش مصنوعی: در گریبان تو بوی پیراهن، گل‌هایی را دارد که دل را شاد می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر چشم بیمار بهبود پیدا کند، دل بیمار نیز درمان خواهد شد.
هوش مصنوعی: اگر بتوانی از خودت خارج شوی، در دنیای وسیع و زیبایی که وجود دارد، فرصت‌های فراوانی منتظرت است.
هوش مصنوعی: من با قلم خود به سراغ مفهوم می‌روم و از آنجا که هنوز در حال تلاش و جستجو هستم، به مسیر خود ادامه می‌دهم.
هوش مصنوعی: اگر دارای بینش و وسعت نظر باشی، هر مکانی می‌تواند تبدیل به محلی زیبا و دل‌انگیز شود.
هوش مصنوعی: برو و از این فکرها دور شو، زیرا در دل کسانی که درد را احساس می‌کنند، همیشه جایی برای پذیرش وجود دارد.
هوش مصنوعی: شعله تا به حال نمی‌داند که آتش درون من صدایی دارد.
هوش مصنوعی: صائب، فردی ساده‌اندیش است و از این موضوع بی‌خبر است که ممکن است نشانه‌ها یا بیان خاصی وجود داشته باشد که برخی چیزها را بهتر توضیح دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
نی نی آنسوی سقف جایی هست
قلهٔ قاف را هوایی هست
آخر این خانه را خدائی هست
واندرین خانه پادشائی هست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.