بودی که نمودست وجودش، دهن اوست
سیبی که سهیل است کبابش، ذقن اوست
تا پنجه اقبال که پر زور برآید؟
دست دو جهان در خم سیب ذقن اوست
وصل مه کنعان چه مناسب به زلیخاست؟
یعقوب شناسد که چه در پیرهن اوست
یک حرف ازان غنچه دهن رنگ ندارم
هر چند که ده رنگ زبان در دهن اوست
چون مرغ چمن جامه جان چاک نسازد؟
پیراهن گلها ز سر پیرهن اوست
از لعل، سخن پیش رخ یار مگویید
صد برگ خزان دیده چنین در چمن اوست
هر فتنه که امروز ازو نام توان برد
زیر علم زلف شکن بر شکن اوست
در دیده همت، فلک و کاهکشانش
موری است که پای ملخی در دهن اوست
با این همه مشکین نفسی، خامه صائب
یک آهوی رم کرده دشت ختن اوست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی و جذابیت معشوق می‌پردازد. شاعر با استفاده از تمثیل‌های مختلف، وجود و زیبایی معشوق را به اشیاء و مفاهیم گوناگونی نسبت می‌دهد. او اشاره می‌کند که زیبایی معشوق مانند سیب و دشوار بودن دسترسی به او شبیه به قدرت اقبال است. همچنین، برازندگی و لطافت او را با گلها و سخنانی که در دهن اوست مقایسه می‌کند. در نهایت، شاعر با استفاده از تصویر آهوی رم کرده، به رازآلودگی و جذابیت خاص معشوق اشاره دارد. کل شعر غرق در عشق و ستایش از محبوب است.
هوش مصنوعی: هنگامی که او در مقابل ما قرار می‌گیرد، وجودش به وضوح جلوه‌گر است. مانند سیبی که به دهن او نزدیک شده و تحت تأثیر ستاره سهیل است، بخشی از وجود او به‌شکل ذقن او نمایان می‌شود.
هوش مصنوعی: زمانی که شانس و بخت درخشان برآید، همه چیز در دست اوست و سرنوشت دو جهان به او بستگی دارد.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که ارتباط و وصالی که بین یعقوب و زلیخا وجود دارد، با توجه به زیبایی و ویژگی‌های خاص او، شایسته و مناسب است. یعقوب به خوبی می‌داند که چه چیزی در دل و وجود زلیخا نهفته است و او را به خوبی درک می‌کند.
هوش مصنوعی: من از آن غنچه هیچ رنگ و بویی ندارم، هرچند زبانش هزار رنگ و طعم دارد.
هوش مصنوعی: چرا مرغ چمن نمی‌تواند لباس جان را پاره کند؟ چون پیراهن گلها از سرپیراهن او نشأت می‌گیرد.
هوش مصنوعی: از زیبایی و دل‌فریبی یار سخن نگوید، زیرا که هزاران درد و غم در دل پنهان است و زیبایی‌های او مانند گلها در میان برگ‌های خزان پنهان مانده‌اند.
هوش مصنوعی: هر مشکلی که امروز از آن یاد می‌کنیم، زیر پرچم و تاثیر زلف‌های اوست که همه چیز را به هم می‌زند.
هوش مصنوعی: در نگاه کسی که به تلاش و کوشش اهمیت می‌دهد، دنیا و تمام عظمت‌هایش مانند یک مورچه‌ای است که تنها پای یک ملخ در دهانش قرار دارد.
هوش مصنوعی: با وجود تمام زیبایی‌ها و طراوت روحی تو، قلم صائب تنها تصویر یک آهوست که در دشت ختن گم شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.