گفتار تو شهدی است که جانها مگس اوست
رفتار تو سیلی است که دل خار و خس اوست
هر ناله که از دل ز سر صدق برآید
صبحی است که تسخیر جهان در نفس اوست
نخلی که برآرنده خود را نشناسد
سر پیش فکندن ثمر پیشرس اوست
هر چند که از محمل لیلی اثری نیست
صد بادیه پر شور ز بانگ جرس اوست
با هر که کسی نیست به جز بیکسی او را
صائب به ادب باش که بی گفت، کس اوست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن به زیبایی از عشق و درک عمیق درونی صحبت می‌کند. شاعر می‌گوید که گفتار و رفتار کسی می‌تواند مثل شهد و سیل تأثیرگذار باشد. هر ناله‌ای که از دل برآید، می‌تواند صبحی نو و فرصتی برای تسخیر جهان باشد. او همچنین به این نکته اشاره می‌کند که اگر کسی خود را نشناسد، به شکست و ناکامی دچار می‌شود. در نهایت، شاعر به ادب و احترام دعوت می‌کند و تأکید می‌کند که در دنیای تنهایی، همواره یک حقیقت وجود دارد که شایسته تأمل و اندیشه است.
هوش مصنوعی: سخن تو همچون شهدی شیرین است که جانها به آن جذب می‌شوند و اخلاق و رفتار تو همچون سیلی است که دل‌ها را آشفته و پراکنده می‌کند.
هوش مصنوعی: هر صدایی که با صداقت از دل برخیزد، نشانه‌ای از صبحی است که در وجود او قدرت تسخیر دنیا وجود دارد.
هوش مصنوعی: نخلی که نتواند خود را بشناسد، در واقع بهترین محصولش را هم از دست می‌دهد و به نوعی به خودکوبی می‌پردازد.
هوش مصنوعی: اگرچه دیگر نشانی از محمل لیلی نیست، اما بانگ جرس او در دل و جان انسان‌ها همچنان شور و هیجان را به وجود می‌آورد.
هوش مصنوعی: با هر کسی که تنهاست، ادب را حفظ کن، زیرا او کسی است که بدون کلام نیز وجودش احساس می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.