گر در میان هوا چو حبابت نمی گرفت
دریا به هیچ و پوچ حسابت نمی گرفت
می داشتی گر از دل بیدار بهره ای
شب دیده ستاره به خوابت نمی گرفت
گر پیچ و تاب عشق نمی گشت مهربان
شیرازه در بغل چو کتابت نمی گرفت
در هم نمی فشرد اگر درددل ترا
مغز جهان شمیم گلابت نمی گرفت
مجنون صفت ز عقل اگر ساده می شدی
اندیشه خطا و صوابت نمی گرفت
یک چند، جوش در دل خم گر نمی زدی
کام از لب پیاله شرابت نمی گرفت
می داشت گوهر تو اگر مغز آگهی
دنیا به دام موج سرابت نمی گرفت
باریک اگر می شدی از بوته گداز
چون ماه عید، چرخ رکابت نمی گرفت
می کرد خامسوز ترا آتش شباب
پیری اگر خبر ز کبابت نمی گرفت
صائب چراغ خانه و شمع مزار بود
دل، گرد اگر ز عالم آبت نمی گرفت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساسات عاشقانه و تأثیر عشق بر زندگی اشاره دارد. شاعر می‌گوید اگر محبوبش ستون فقراتش را نمی‌گرفت و او را در احوالات خود رها می‌کرد، زندگی‌اش به هیچ و پوچ تبدیل می‌شد. عشق موجب بیداری دل می‌شود و اگر پیچ و تاب عشق نبود، همه چیز در کنار هم بی‌معنی می‌شد. شاعر از اختلاط احساسات و درد و دل‌هایش می‌گوید و تأکید می‌کند که اگر خالی‌ذهن و ساده‌دل می‌بود، دچار اشتباهات نمی‌شد. در نهایت، اشاره به این است که عشق و جوانی، مانند آتش، می‌تواند زندگی را روشن کند و بدون آن، دل انسان سرد و پژمرده خواهد بود. این ابیات نشان‌دهنده‌ی شاعری است که به عشق و زیبایی‌های آن بسیار اهمیت می‌دهد.
هوش مصنوعی: اگر در هوایی که زندگی می‌کنی، عشق تو را نمی‌گرفت، پس دریا هم به هیچ و پوچ به حسابت نمی‌آمد.
هوش مصنوعی: اگر از دل بیدار و هوشیار بهره می‌بردی، ستاره‌های شب هرگز در خواب تو جا نمی‌گرفتند.
هوش مصنوعی: اگر عشق با پیچیدگی و فراز و نشیبش نبود، مهربانی هم در آغوش شما نمی‌گنجید، مانند چگونگی که کتابی را در آغوش نمی‌گیریم.
هوش مصنوعی: اگر درد و دل‌های تو را در خود نگنجاند، دنیا هم نمی‌تواند عطر گل‌های زیبای تو را در بر بگیرد.
هوش مصنوعی: اگر مجنون هم از عقل خود ساده می‌شد، دیگر نه فکر اشتباهی به سرش می‌زد و نه بر روی حقیقتی راستین تأکید می‌کرد.
هوش مصنوعی: اگر کمی در دل خود شور و هیجان ایجاد نمی‌کردی، نمی‌توانستی از لب پیاله‌ات طعم خوش شراب را بچشی.
هوش مصنوعی: اگر اندیشه و دانایی عمیق‌تری داشتی، مانند گوهری ارزشمند در دنیای پرآشوب و متلاطم این دنیا غرق نمی‌شدی.
هوش مصنوعی: اگر به حدی لطیف و باریک می‌شدی که مثل مهری در شب عید درخشان بودی، آن‌گاه چرخ دوچرخه‌ات بر زمین نمی‌افتاد.
هوش مصنوعی: خامسوز تو را در داغی جوانی می‌سوزاند، اگر خبر از زیبایی‌ات نداشت.
هوش مصنوعی: دل مانند چراغ خانه و شمع در آرامگاه است؛ حتی اگر از دنیا غبار بیفتد، باز هم نمی‌تواند از نور وجودش بهره‌مند شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.