رزق دهن تیغ بود هر گلو که هست
قالب تهی ز سنگ کند هر سبو که هست
نتوان به هر دو دست سر خود نگاهداشت
بازیچه محیط شود هر کدو که هست
واصل به بحر می شود این جویبارها
در پای خم شکسته شود هر سبو که هست
چون غنچه هر قدر که گره سخت تر کنی
آخر به باد می رود این رنگ و بو که هست
چندان که می برند فرورفتگان به خاک
یک ذره کم نمی شود این آرزو که هست
از بحر، بی طلب صدفت پر گهر شود
گردآوری اگر کنی این آبرو که هست
ما از وضو به شستن دست از جهان خوشیم
پیوسته تازه روی بود این وضو که هست
چندان که مردمان به سخن دل نمی دهند
ما بس نمی کنیم ازین گفتگو که هست
صائب ز ناز و نعمت دنیای پر فریب
ما را بس است این دل بی آرزو که هست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی ماهیت دنیای مادی و ناپایداری آن میپردازد. بیانگر این است که هر چیزی در این دنیا زودگذر است و حتی دلایل و خوشیها به زودی از بین میروند. شاعر به تضاد بین عناصر دنیوی و آرزوها اشاره میکند، بهویژه اینکه ناخواسته باید از بعضی چیزها دست بکشیم. با این حال، او به نوعی آرامش در بینیازی از آرزوهای دنیوی اشاره میکند و بر این باور است که ارتباط با معنویات و دنبال کردن حقیقت، ارزش بیشتری دارد. در نهایت، او به غفلت انسانها از عمق حقیقت و کلمات میپردازد و نشان میدهد که در نهایت دلخوشی واقعی را باید در فراتر از دنیا جستجو کرد.
هوش مصنوعی: در این بیت به این موضوع اشاره شده است که روزی و ذائقهی هر انسان به مانند تیغی است که به معنای تیزی و دقت، هر گلو (مقصد یا روح) را تحت تاثیر قرار میدهد. همچنین هر ظرفی (سبو) که از سنگ خالی است، نشان از خالی بودن و عدم ارزش دارد. در مجموع، این بیانگر آن است که کیفیت و نوع روزی و دانش، تاثیر عمیقی بر روح و وجود انسان دارد.
هوش مصنوعی: شما نمیتوانید همزمان به دو چیز مختلف توجه کامل داشته باشید و در نتیجه، در هر کدام که تمرکز کنید، آن تبدیل به ابزار و وسیلهای برای شما میشود.
هوش مصنوعی: این جویبارها در نهایت به دریا میپیوندند، و هر ظرفی که در پای خم خمیده قرار بگیرد، میشکند.
هوش مصنوعی: هر چقدر هم که تلاش کنی و فشار بیاوری، در نهایت همه چیز به طور طبیعی از بین میرود و زیبایی و عطر آن نیز به فنا میرود.
هوش مصنوعی: هرچقدر هم که کسانی که به زمین رفتهاند و از دنیای ما جدا شدهاند زیاد شوند، آرزوی وجود داشتن و زندگی کردن هرگز کمتر نخواهد شد.
هوش مصنوعی: اگر از دریا بدون خواسته و طلب، گوهرهای زیادی جمع آوری کنی، این به خاطر آبرو و اعتبار توست که به دست آمده است.
هوش مصنوعی: ما از پاکیزگی و شستن دستهایمان با دنیا آشتی داریم و همیشه به تازگی و طراوت ادامه میدهیم؛ این پاکی که داریم، همیشگی و دایمی است.
هوش مصنوعی: هر چقدر که مردم به صحبتها توجهی ندارند، ما از این گفتگو دست برنخواهیم داشت چون میدانیم که این صحبتها مهم است.
هوش مصنوعی: ما به این نعمتها و زیباییهای فریبنده دنیای زندگی قانع هستیم و دلمان که دیگر آرزویی ندارد، برایمان کافی است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.