دنیا برای بیخبران عیش خانه ای است
مرغ حریص را گره دام، دانه ای است
شور مرا نسیم بهاران بهانه ای است
هر شاخ گل، جنون مرا تازیانه ای است
از اختیار ناقص خود دست شستن است
گر بحر بیکران جهان را کرانه ای است
شوری که کوه سر به بیابان نهد ازو
بخت به خواب رفته ما را فسانه ای است
آزاده ای که خاک نهادی است مشربش
بر صدر اگر قرار کند، آستانه ای است
دل را بس است از دو جهان درد و داغ عشق
مرغ غریب را پر و بال آشیانه ای است
زنهار پا برون منه از گوشه قفس
مطلب ز زندگانی اگر آب و دانه ای است
چون آفتاب خنده بر آفاق می زند
آن را که همچو چهره زرین، خزانه ای است
صحن چمن ز نغمه طرازان تهی شده است
از بلبلان به جای، همین آشیانه ای است
صائب در کریم به محتاج بسته نیست
طاعت وسیله ای و عبادت بهانه ای است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به موضوعاتی مانند آزادی، عشق و حسرت میپردازد. شاعر به دنیا و حسرتهای انسانها اشاره میکند و بیان میکند که بیخبران از حقیقت، به زندگی مادی دلخوشاند. او از شور و شوق خود به زندگی در بیان میکند و به نقص اختیاری انسانها برای رسیدن به آزادی اشاره میکند. همچنین، عشق و دردهای ناشی از آن را به عنوان بخشی از زندگی میداند و به پرواز مرغ غریب به آشیانهاش اشاره میکند. در نهایت تأکید بر آزادگی و اینکه بندگی و عبادت ممکن است تنها بهانهای باشد برای رسیدن به منزلت حقیقی، نشان از عمق تفکر شاعر دارد.
هوش مصنوعی: دنیا برای کسانی که درک درستی ندارند، مانند یک مکان خوش گذرانی است. اما برای افرادی که هوشیار و آگاه هستند، آن را به عنوان دام خطری میدانند که میتواند باعث افراط و آسیب به آنها شود.
هوش مصنوعی: نسیم بهاری برای من باعث بیدار شدن شور و هیجان درونم میشود و هر گل که میبینم، مرا بیشتر به جنون و شوق وا میدارد.
هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که وقتی فردی از محدودیتها و نقصهای خود دست بکشد، به نوعی به آزادی و آسایش دست پیدا میکند. حتی اگر جهان بیپایان و وسیع باشد، میتوان به نقطهای رسید که در آن احساس آزادی و رهایی کرد.
هوش مصنوعی: شور و هیجانی که حتی کوهها را وادار به ترک جایگاهشان کند، برای ما که بختمان خوابیده، تنها یک داستان و افسانه است.
هوش مصنوعی: آزادهای که از خاک و زمین برخاسته و در جایگاه بلندی قرار دارد، اگر به مقام و منزلت برسد، مانند آستانهای است که به دروازهای منتهی میشود.
هوش مصنوعی: دل دیگر از دردها و غمهای عشق در این دو جهان خسته شده است. مانند پرندهای تنها که به خاطر عشق، بال و پرش به آشیانهای نیاز دارد.
هوش مصنوعی: مراقب باش که از گوشه قفس بیرون نروی، چون زندگی چیزهایی برای تو دارد، اگرچه ممکن است فقط آب و دانهای باشد.
هوش مصنوعی: وقتی که خورشید با لبخند بر آسمانها میتابد، آن شخص که همچون چهره ای زریّن است، گنجینهای ارزشمند به شمار میآید.
هوش مصنوعی: چمنزار دیگر از آواز بلبلها خالی شده و حالا فقط این مکان مثل یک سرپناه باقی مانده است.
هوش مصنوعی: صائب در اینجا میگوید که خداوند کریم و بخشنده است و نیازمند کسی نیست. عبادت و اطاعت ما از خدا فقط بهانهای است برای نزدیکی به او و نه وسیلهای برای جلب رحمتش.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گرداب بحر عشق مرا آشیانه ای است
هر موج پیش همت مردان کرانه ای است
از دخل و خرج آمد و رفت نفس ببین
کاین تنگنای جسم عجب کارخانه ای است
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.