|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به ناامیدی از وضعیت کنونی می‌پردازد و بیان می‌کند که در این دنیای پر از بی‌انصافی و کم‌ماهنگی، ارزش‌های انسانی و علمی به فراموشی سپرده شده‌اند. شاعر تأکید می‌کند که حتی آثار بزرگ فلسفی هم در این شرایط بی‌اهمیت‌اند و به جای آن، زندگی به صحبت درباره عشق و زیبایی‌های ظاهری سپری می‌شود. در انتها، شاعر به اهمیت زندگی در لحظه و لذت بردن از آن اشاره می‌کند، زیرا زمان در حال گذر است و فرصت‌های نادر به سرعت از دست می‌روند.
هوش مصنوعی: امروز دیگر جایی برای نکته‌های زیبا و معنادار وجود ندارد و انصاف و عدالت نیز در دنیا کم‌رنگ شده است.
هوش مصنوعی: هیچ یک از رساله‌های حکمت برای ما به اندازه‌ی تاثیر یک خم از شراب ارزش ندارد و از فلسفه‌ی افلاطون چیزی باقی نمانده است.
هوش مصنوعی: می‌توان یک عمر درباره زیبایی‌های یار صحبت کرد و نیازی نیست نگرانی از کمبود موضوعات داشته باشید.
هوش مصنوعی: لباسی پیرایه کن و لحظه‌ای بیافرین، زیرا که به جز خاطراتی از عمر، چیزی از ساختار بزرگ آفرینش باقی نمانده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.