سعدی » مواعظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۷ ای یار کجایی که در آغوش نهای و امشب بر ما نشسته چون دوش نهای ای سرو روان و راحت نفس و روان هر چند که غایبی فراموش نهای
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر شاعر به یاری محبوب خود خطاب میکند و از او میپرسد که کجاست و چرا در آغوشش نیست. او شب را به یاد او میگذراند و با وجود اینکه محبوب دور از اوست، همچنان او را فراموش نکرده و در دلش حضوری دائمی دارد.
هوش مصنوعی: ای دوست، کجایی که در آغوشم نیستی و امشب نیز مانند شب گذشته در کنار ما نیستی؟
هوش مصنوعی: ای سرو زیبای دلانگیز و مایه آرامش روان، هرچند که دور هستی، اما هرگز از یاد نرفتهای.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۶ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.