|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از غفلت خود در ذکر و یاد خداوند سخن میگوید و ابراز نگرانی میکند که دشمنان ممکن است فکر کنند او از توجه به خداوند فاصله گرفته و در معرض خشم او قرار گرفته است. شاعر به این دلیل نگران است که این غفلت ممکن است سبب دوری او از لطف الهی شود.
هوش مصنوعی: مدتی است که من هیچ آهنگی نخواندهام و به یاد او هم فکر نکردهام.
هوش مصنوعی: از این میترسم که بدخواهان فکر کنند که به خاطر نگاه محبتآمیزم، از چشم افتادهام.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
لطفی که مرا شبانه اندوختهای
امروز چو زلف خود پس انداختهای
چشم توز می مست و من از چشم تو مست
زان مست بدین مست نپرداختهای
روزی دو سه شد که بنده ننواختهای
واندیشه به ذکر ما نپرداختهای
زان میترسم که دشمنان اندیشند
کز چشم عنایتم بینداختهای
ای مرگ چه گویم که چهها ساختهای
پرداختهای هرآنچه پرداختهای
بس تخت سلاطین که به هم برزدهای
بس تاج ملوک کز سر انداختهای
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.