|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به لطف و محبت یک شخص اشاره می‌کند که در شب برای او احساسات عمیقی به وجود آورده است. او امروز این احساسات را به‌گونه‌ای دیگر تجربه می‌کند، گویی آن شخص زلف خود را به عقب انداخته و به نوعی از او دور شده است. شاعر از تاثیر چشم آن شخص بر خود سخن می‌گوید، زیرا هر دو در حالتی مست هستند و به نظر می‌رسد که این مستی به نوعی غیرقابل فراموشی است.
هوش مصنوعی: لطفی که در شب به من کرده‌ای، امروز مانند زلفت آن را کنار گذاشته‌ای.
هوش مصنوعی: چشمان تو از شراب سرمست است و من نیز به واسطه چشمان تو سرمست شده‌ام. از آن مستی، به این سرمستی نرسیده‌ام.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
روزی دو سه شد که بنده ننواخته‌ای
اندیشه به ذکر وی نپرداخته‌ای
زان می‌ترسم که دشمنان اندیشند
کز چشم عنایتم بینداخته‌ای
روزی دو سه شد که بنده ننواخته‌ای
واندیشه به ذکر ما نپرداخته‌ای
زان می‌ترسم که دشمنان اندیشند
کز چشم عنایتم بینداخته‌ای
ای مرگ چه گویم که چه‌ها ساخته‌ای
پرداخته‌ای هرآنچه پرداخته‌ای
بس تخت سلاطین که به هم برزده‌ای
بس تاج ملوک کز سر انداخته‌ای
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.