|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به شاهان و حکمرانان اشاره میکند و از آنها میخواهد که خود را در مقام رعیتنواز و خدمتگذار قرار دهند. او تأکید میکند که نیازی به منتگذاری و تقدیر از آبادانی کشور نیست، زیرا این وظیفه آنهاست. همچنین به ابلهانی که به خود آسیب میزنند و به جای اصلاح خود، به دیگران فریاد میزنند، انتقاد میکند و بر بیپایگی و بدبختی آنها تأکید میورزد.
هوش مصنوعی: این جمله به بیان نگرش فردی نسبت به رفتار شاه و تأثیرات او بر مردم اختصاص دارد. در این متن، شخص بیان میکند که شاه باید به مردم اهمیت بیشتری بدهد و نباید تنها به فکر آبادانی ملک خود باشد. در واقع، او تأکید میکند که توجه و محبت رهبری به رعایا، نقش مهمی در بهبود وضعیت جامعه دارد و نباید این موضوع نادیده گرفته شود.
هوش مصنوعی: آدم نادانی که خودش را اذیت میکند و به خود آسیب میزند، چه فایدهای دارد که از دیگران کمک بخواهد یا فریاد بزند؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
اول ز عاشقان به وفا یاد میکنی
عاشق چو شد فریفته بیداد میکنی
گویا به عشوه یار توام یاد میکنی
شادم بدین قدر که دلم شاد میکنی
خواهند عاشقان تو خود را ز رشک سوخت
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.