گنجور

 
سعدی

دو کس مردند و حسرت بردند: یکی آن که داشت و نخورد و دیگر آن که دانست و نکرد.

کس نبیند بخیل فاضل را

که نه در عیب گفتنش کوشد

ور کریمی دو صد گنه دارد

کرمش عیبها فرو پوشد

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode