هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از پرنده‌ای به نام همای می‌خواهد که با بال‌های خود او را بپوشاند، تا بتواند به خدمت او درآید. او همچنین به این نکته اشاره می‌کند که اگر او را لایق خدمت و بندگی نمی‌داند، باید سر و کشور خودش را در نظر بگیرد. در واقع، او به دنبال ارتباط عمیق و خدمتگزاری به محبوب خود است.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از پرنده‌ای به نام همای می‌خواهد که با بال‌های خود او را بپوشاند، تا بتواند به خدمت او درآید. او همچنین به این نکته اشاره می‌کند که اگر او را لایق خدمت و بندگی نمی‌داند، باید سر و کشور خودش را در نظر بگیرد. در واقع، او به دنبال ارتباط عمیق و خدمتگزاری به محبوب خود است.
هوش مصنوعی: ای کاش همچون پرنده‌ای بزرگ بر من سایه افکنی تا با تمام وجود و جانم به تو خدمت کنم و به تو وابسته شوم.
هوش مصنوعی: اگر نمی‌دانی من لایق خدمت هستم، بر خودم تکیه می‌کنم تا مسئولیت خود را بر عهده بگیرم و به سرزمین خود بپردازم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
نشناخت ملک سعادت اختر خویش
در منقبت وزیر خدمتگر خویش
بگماشت بلای تاج برکشور خویش
تا در سر تاج‌کرد آخر سر خویش
تو رنجه مشو برون میا از در خویش
من خود چو قلم همی‌دَوَم بر سر خویش
ای گشته به نور معرفت ناظر خویش
آشفته مکن به معصیت خاطر خویش
چون نفس تو می‌کند به قصد ایمان را
باید که شوی به جان و دل حاضر خویش
شمع آمد و گفت: بر تنِ لاغر خویش
میافشانم اشک ز چشمِ ترِ خویش
چون از سر خویش از عسل دور شدم
بنگر که چه آمد به سرم از سرِ خویش
بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش
تا بگشادم بگریه چشم تر خویش
او مایۀ شادیت و من کان غمم
او گوهر خود نمود و من گوهر خویش
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.