|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
این شعر درباره قسمت و روزی آدمیان است که از پیش تعیین شده است. حکایت درباره کسی است که سکه‌ای را گم‌می‌کند و هرچه تلاش میکند نمی‌تواند بیابد اما شخص دیگری ناخواسته آن سکه را می‌یابد. شاعر در این شعر از برتری تقدیر بر زور و دانایی آدمیان گفته است.
شنیده‌ام که دیناری از دست آدم تهی‌دستی افتاد و هرچه جُست، نتوانست آن‌را بیابد.
در آخر و با ناامیدی آنجا را ترک کرد، شخص دیگری بدون آنکه بخواهد آن دینار را پیدا کرد.
قلم تقدیر به بدبختی و نیکبختی گشته و سرنوشت ما را نوشته‌است؛ از زمانیکه ما در شکم مادر هستیم و متولد نگشته‌ایم.
آدمیان، روزی و قسمت را با زور و سرپنجگی نمی‌خورند؛ چنانکه قوی‌ها تنگ‌روزی‌تر هستند و روزگار بر آنها دشوارتر است.
بسیار آدمیان دانا و چاره‌گر که از سختی و تنگدستی مرده‌اند و آدم ناتوان و بیچاره نجات یافته‌است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.