زهی بزرگ عطاراد سرفراز همام
تو را رسد که گذاری به فضل و رادی گام
تو آن جوادی کز حرص جود معروفت
زبان قمقام آید به کار چون صمصام
ز شاخ بر تو سایل دو مغزه افشاند
بر مبارک آن چون دو مغزه بادام
امل ز دریا پرسید چون خیال تو دید
که تو کدامی و بخشنده خدای کدام
همیشه بادی در کام‌ها رسیده دلت
چنان که از تو جهانی رسیده‌اند به کام
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شعر درباره‌ی بزرگی و فضیلت عطار، شاعر معروف، صحبت می‌کند. او را ستایش می‌کند و به جود و بخشندگی‌اش اشاره دارد. در متن، بیان شده که عطار مانند بادام دوتا مغز دارد، یعنی دارای دو جنبه از وجود است. همچنین، به اینکه همیشه بادی در دلش است که خوشبختی و رضایت را به دیگران می‌بخشد، اشاره می‌شود. در کل، شعر به عظمت شخصیت و بخشندگی عطار پرداخته و او را به عنوان نمونه‌ای از کرامت و خوبی معرفی می‌کند.
هوش مصنوعی: عطار بزرگ و سرفراز است و خوشا به حال تو که با فضل و کامیابی قدم برمی‌داری.
هوش مصنوعی: تو مانند جوانمردی هستی که از روی بخشندگی‌ات، نام و شهرتت در زبان‌ها می‌افتد و مانند شمشیری است که در کار خود بسیار تند و برنده است.
هوش مصنوعی: از شاخه‌ای که به تو اشاره دارد، دو دانه مانند بادام بر سر تو می‌بارد. این دانه‌ها به خاطر خوشبختی و خوبی توست.
هوش مصنوعی: امّل که به دریا نگاه می‌کند، از او می‌پرسد که وضعیت من چگونه است و تو که هستی، آیا می‌توانی بگویی خدای بخشنده کدام است؟
هوش مصنوعی: همیشه در دل‌ها چیزی وجود دارد که شبیه باد در کام‌هاست، گویی از تو جهانی به شادی و لذت می‌رسد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دریغم آید خواندن گزاف وار دو نام
بزرگوار دو نام از گزاف خواندن عام
یکی که خوبان را یکسره نکو خوانند
دگر که: عاشق گویند عاشقان را نام
دریغم آید چون مر تو را نکو خوانند
[...]
سرودگوی شد آن مرغک سرودسرای
چو عاشقی که به معشوق خود دهد پیغام
همی چه گوید؟ گوید که: عاشقا، شبگیر
بگیر دست دلارام و سوی باغ خرام
امید نیکی و تاج ملوک و صدر کرام
بزرگ خسرو آزادگان و فخر انام
بمین دولت و دولت بدو همیشه عزیز
امین ملت و ملت بدو گرفته نظام
سپهر کلی و جزوی بدو نموده هنر
[...]
دریغم آید خواندن گزاف وار دو نام
بزرگوار دو نام از گزاف خواندن عام
یکی که خوبان را یکسره نکو خوانند
دگر که عاشق گویند عاشقان را نام
دریغم آید چون مر ترا نکو خوانند
[...]
بنفشه زلف من آن سرو قد سیم اندام
بر من آمد وقت سپیده دم به سلام
درست گفتی کز عارضش برآمده بود
گه فرو شدن تیره شب سپیده بام
ز عود هندی پوشیده بر بلور زره
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.