هوش مصنوعی: غزل به بیان این معنا می‌پردازد که فرد نمی‌خواهد تمام ویژگی‌های مثبت و ستایش‌های خود را بیان کند، زیرا این کار ممکن است حتی باعث شرمندگی خورشید شود، که نماد روشنایی و زیبایی است. به عبارت دیگر، این شعر نشان‌دهنده تواضع و عدم نیازی به بهانه‌ای برای خودستایی است.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: غزل به بیان این معنا می‌پردازد که فرد نمی‌خواهد تمام ویژگی‌های مثبت و ستایش‌های خود را بیان کند، زیرا این کار ممکن است حتی باعث شرمندگی خورشید شود، که نماد روشنایی و زیبایی است. به عبارت دیگر، این شعر نشان‌دهنده تواضع و عدم نیازی به بهانه‌ای برای خودستایی است.
هوش مصنوعی: ای بت زیبا، من هرگز نمی‌توانم تمام ستایش‌های تو را بیان کنم، زیرا اگر چنین کنم، خورشید به شرم خواهد آمد و خود را پنهان می‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هزار شکر کنم دولت مؤیّد را
که داد باز به من دلبر سَهی قد را
از آتش دل مشتاق و از بلای فراق
فرو گذاشته بودم وُثاق و مرقد را
چو ماه روی من آمد کنون بحمدالله
[...]
کمان سختْ که داد آن لطیف بازو را؟
که تیر غمزه تمامست صید آهو را
هزار صید دلت پیش تیر باز آید
بدین صفت که تو داری کمان ابرو را
تو خود به جوشن و برگستوان نه محتاجی
[...]
بهار پرده برانداخت روی نیکو را
نمونه گشت جهان بوستان مینو را
یکی در ابر بهاری نگر، ز رشته صبح
چگونه می گسلد دانه های لؤلؤ را
سفر چگونه توان کرد در چنین وقتی
[...]
نشاند پیش خود آن شوخ بی حجاب مرا
چو سایه همدم خود کرد آفتاب مرا
ازین جهت که به زلف تو نسبتی دارد
نرفت تیرگی شب به ماهتاب مرا
به آتش افکند از خوردن شراب مرا
[...]
ز ناله باز ندارد کسی دل ما را
کسی نبسته زبان خروش دریا را
ز ما به دلبر ما بسکه راه نزدیک است
توان به بال شرر بست نامه ما را
دوباره دیده ام امروز قد و بالایش
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.