با آن که همچون اشک غم بر خاک ره افتاده ام من

با آن که هر شب ناله ها چون مرغ شب سر داده ام من

با آن که از بی حاصلی سر در گریبانم چو گل

شادم که از روشن دلی پاکیزه دامانم چو گل

یا رب چون من افتاده ای کو؟

افتاده آزاده ای کو؟

تا رفته از جانم برون سودای هستی،

آسوده ام آسوده از غوغای هستی

گلبانگ مستی آفرین همچون رهی سر داده ام من

مرغ شب آهنگم ولی در دام غم افتاده ام من